متن پادکست:

«آثار صدقه»

صدقه این­ها را درست می­کند، سلب آدمی

عمده فشار قبر، ناشی از فشار قبر و سیمان به جسد نیست. اصلاً آن هیچ است، فرقی نمی­کند این فرد در سیمان باشد در آسمان­ها، در دریا باشد. فشار قبر به این موارد نیست. فشار قبر آن حالتی است که این فرد را می­کَنند.

این بدن دورافتاده است و این بردن اکنون باید در کجا باشد؟

باید امشب در دیسکو باشد، الآن پارتی است، پارتی فلان شخص است.

تو الآن در این زیر چه می­کنی؟

بلند شو، بلند شو باهم بریم پارتی.

همان حسی که اکنون من و شما داریم و به ما می­گویند که؛ مثلاً سر کوچه شام می­دهند. اینجا الآن جوجه و ششلیک می­دهند.

این شوقی که ایجاد می­شود و بدن را راه می­اندازیم و می­رویم، این حس و این ذوق بعد از مرگ است. دستور به بدن می­آید ولی بدن نیست.

این درد است. این فشار است. امشب عروسی است و من اینجا هستم. تازه‌ای کاش فقط اینجا بودم و نمی­توانستم بروم. بحث این است که کلاً هیچ مکانی نمی­توانم بروم و کلاً من و اعمالم هستیم. من هستم و گذشته­ام. دیگر آینده­ای نیست. برنامه­ریزی برای آینده نیست. آینده تمام شد. تو هستی و گذشته.

صدقه­ها این­ها را درست می­کند، سلب آدمی.