« امام زمان (عج)، چکیده انبیاء »

رهبرانقلاب : «السَّلَامُ علیک یا بقیه‌الله فی أَرْضِهِ»
سلام بر توای ذخیره الهی در زمین، بقیه‌الله، سلام بر توای وعده تضمین‌شده پروردگار

استاد امینی خواه: «یا وصی الْحَسَنِ وَ الْخَلَفِ الحجه ایها الْمُنْتَظَرُ المهدی»

سنت­های پیغمبران که در امام زمان (عج) تجلی دارد.

درباره امام عضر هم مطلب زیاد است. از عالم ذر نام امام زمان (عج)  نسبت به انسان بوده و اقرار گرفته‌شده است. در مورد غیبت امام زمان (عج)، قبل از اینکه امام زمان (عج) به دنیا بیایند، چندین جلد کتاب توسط اصحاب و رباط نوشته‌شده است در مورد امام زمان (عج)، اهل سنت بیشتر از ما روایت دارند.

سلاله النبیین

یک واژه­ای در زیارت جامعه کبیره است، که به ما دستور دادند اگر توفیق تشرف خدمت امام عصر پیدا کردید،آن خط اول زیارت جامعه کبیره را خدمت امام عصر عرض کنید.

«السَّلَامُ علیکم یا اهل‌بیت النبوه وَ مَوْضِعِ الرساله وَ مُخْتَلَفُ الملائکه»

یک تعبیری اینجا است و می­فرمایند، «و سلاله النبیین» این تعبیر سلاله النبیین که ما زیاد می­گوییم، سلاله النبیین. حالا جلوتر نیز هم هست. ورثه الانبیاء. این واژه­ها، واژه­های کلیدی است.

مرحوم مصطفوی در بیان شریف اهل تحقیق جلد پنجم، واژه سلاله را بحثی می­کند و می­فرماید: «وقتی چیزی را از چیز دیگر با دقت و ظرافت بیرون بیاورند، این سلاله او می­شود». چکیده­ای که خیلی دقت و ظرافت به خرج داده‌شده است، به خاطر اینکه این از آن بیرون کشیده شده است. زوائد، نواقص، کاستی­ها، همه را کنار زدند و فقط آن جنبه­های باعظمت و آن جنبه­هایی که خیلی چشم پر کن بوده است. این­ها را گرفتند و چکیده­ای به این شکل و محصولی که خارج می­شود را سلاله می­گویند.

سلاله النبیین

امام عصر، که اصلاً خود واژه عصر به معنای عصاره است. تمام فضایلی است که از ابتدای خلقت تا به امروز بوده و هست. خوب می­خواهیم این را در سیره امام زمان (عج)  بررسی کنیم که یعنی چه؟ انبیاء همگی تجلی اسماء و صفات الهی بودند و هرکدام به میزان ظرفیت خودشان این اسماء و صفات را تجلی دادند. امام زمان (عج) مجموعه همه این موارد است. تمام این اسماء و صفات را حالا اسماء جلالی و جمالی، همه را می­خواهند در زمان ظهورشان ان‌شاءالله بروز دهند و اسرار مکنون را ظاهر نمایند. آن مواریث انبیاء، آن حقایق و سنن را ظاهر کنند.

شأن امت­ها به‌حسب آن پیامبر است.

 انبیاء امتشان را در حد خودشان بالا می­آورند. نمی­شود امت پیغمبری از آن پیغمبر سبقت بگیرد. شأن امت­ها به‌حسب آن پیامبر است. لذا روز قیامت هم، امم محشور می­شوند.

قرآن مهمین است بر تمام کتب

خودشان تا چه سطحی می­توانند بالا بروند؟ تا سقف کتاب خودشان

یعنی سقفی که یک پیامبر می­تواند اوج بگیرد، کتابش است. یک پیغمبر از کتاب خودش نمی­تواند جلو بزند. او مفسر عملی و عینی و تجلی عینی کتاب خودش است. پس اگر کتابی بر همه کتاب­ها اشراف داشته باشد، آن پیامبر هم بر همه آن پیامبران اشراف دارد. که خوب در مورد قرآن این‌جور است. قرآن بر تمام کتب مهمین است. هیمنه دارد. سلطه دارد. کتاب­ها آمدند تا به­عنوان پیش‌دبستانی، برای اینکه بشر را در تمام دوره­ها آماده بکنند که به محضر قرآن برسند. درواقع پیش‌زمینه‌ای برای رسیدن به محضر رسیدن به قرآن است. تمام انبیاء هم پیش معلم هستند برای اینکه بشر را به حد تعلیم خدمت رسول‌الله برسانند. پس پیغمبر اکرم (ص) بر تمام انبیاء افضل هستند. ارث و وصی او هم بر تمام این­ها افضل می­شود. حالا امام زمان (عج)  خاتم الاوصیاء هستند. ایشان خاتم الاوصیاء هستند و تمام این حقایق، اسرار، کتب و فضایل هم‌دست ایشان است و در ایشان بروز دارد.

امام زمان (عج)، همان حقیقت قرآن است.

اولاً امام زمان (عج)، همان حقیقت قرآن است. به تعبیر حضرت آیت اله بهجت می­فرمودند که در عصر غیبت ما رهاشده نیستیم. رها نیستیم. ما را به قرآن سپردند. به همان حقیقتی که امام زمان (عج)  تجلی عینی او است و هر شخصی که می­گوید من دستم از امام زمان (عج)  کوتاه است و دنبال امام زمان (عج)  می­گردم، باید دست به دامان قرآن بیندازد. فقط یک جمله عرض می­کنم، که چکیده تمام قرآن سوره حمد است و تازه در دوران امام زمان (عج)  است که تجلی پیدا می­کند. امام عصر هم مشغول قرآن است. وقتی‌که دامن و دامنه ظالمان چیده شود، آنجا تجلی حمد خداست. «مَالِکِ‌ یَوْمِ‌ الدِّینِ»؛‌ یَوْمِ‌ الدِّینِ، روز ظهور امام زمان (عج)  است. «نَحْنُ وَرِثَهُ النبیین» انبیاء که ارث دارند و ارثشان نزد انبیاء بعدی است. «نَحْنُ وَرِثَهُ النبیین» ما وارث تمام انبیاء هستیم. این خیلی نکته است. هر چیزی که هر پیغمبری داشته است، ما داریم. می­فرماید که هر فضیلتی که هر پیامبری داشت، پیامبر اکرم (ص) داشت و آن فضیلت به ما اهل‌بیت منتقل‌شده است و بلکه افضل از او منتقل‌شده است. «وَ عِنْدَنَا عِلْمَ التَّوْرَاهِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ تِبْیَانَ مَا فِی الْأَلْوَاحِ» هرچه در الواح بوده، دست ما است. گفتم آقاجان حقیقت علم همین است  دیگر؟ حضرت فرمودند: «این علم نیست. تورات و انجیل و کتاب­های آسمانی علم نیست. علم آن است که درون ما می­جوشد. «انَّ الْعِلْمِ الذی یحدث یوم بَعْدَ یوم» روزبه‌روز درون ما یک‌چیزی دارد می­جوشد. ساعت‌به‌ساعت دارد چیزی می­جوشد، آن علم است.» این را که انبیاء اصلاً این را نداشتند. آن­ها کتاب داشتند. بعد از پنج‌تن امام زمان (عج)  هستند. خود پیغمبر اکرم (ص) می‌فرمایند که: «این‌جور نبوده که هرچه میراث پیامبر باشد به همه اهل‌بیت بخورد.» خود اهل‌بیت در استفاده کردن از ارث پیغمبر تفاوت داشتند. بعد از پنج‌تن که در روایت­های ما هست، پنج‌تن در قله ائمه هستند. بعد از پنج‌تن امام زمان (عج)  هستند. این بحث خیلی مهم است. سنت­های پیغمبران که در امام زمان (عج)  تجلی دارد. آن­هایی که خیلی گل‌درشت هستند. قائم ما، غیبت طولانی دارد. قدم‌به‌قدم کوچک‌ترین چیزهایی که برای امام زمان (عج) از اول پیش می­آید، همگی مطابق باسنت انبیاء است. خود غیبت امام زمان (عج) مطابق باسنت انبیاء است. اصلاً خود غیبت در راستای این سنت انبیاء است. قائم ما غیبت طولانی دارد. گفتم آقاجان برای چه؟ حضرت فرمودند که: «انَّ یجری فیه سُنَنِ الانبیاء» به خاطر اینکه سنت انبیاء در او جاری شود.» غیبت ایشان مطابق فی غیابیتهم. سنت­های انبیاء در غیبت­هایشان باید در امام زمان (عج)  جاری شود. بعد حضرت فرمودند که: «هر آنچه از سنت­ها بوده، طبق عن طبق باید در مورد امام زمان (عج) جاری شود.»

حکیمه عمه امام زمان (عج)، ایشان آمد و امام زمان (عج)  راندید. امام عسگری (ع) فرمودند که: «به همان‌که مادر حضرت موسی (ع)، حضرت موسی (ع) را به آن سپرد، ما هم بچه را به همان افشانه‌ام. حضرت موسی (ع) در آب بود، امام زمان (عج) را به عرش می­بردند. استتار ایشان، مخفی بودن ایشان، سنت حضرت موسی (ع) است. تعجیل در فرج ایشان مانند حضرت موسی (ع) با دعا اتفاق می­افتد. ببینید یک ظهور داریم و یک فرج داریم. ظهور مقدمه فرج است. ما فکر می­کنیم که ظهور همان فرج است. امام زمان (عج) ظهور می­کنند؛ یعنی فرج اتفاق افتاده است،خیر. تازه امام زمان (عج) که ظهور می­کنند، مقدمه فرج است. فرج؛ یعنی دیگر ابتلائات برداشته شود. حضرت موسی (ع) ظهور و فرجی داشت. برای ظهورش سال­ها گریه کردند و ظهورش جلو افتاد. بعد از ظهور ایشان دوباره سال­ها گریه کردند و فرج چهل سال جلو افتاد.

غرق فرعون

این­ها همگی جمع شدند و گریه و زاری کردند. فرمودند که در مورد قائم ما هم همین نحو است. اگر مردم همه جمع شدند و دعا بکنند و گریه کنند، ظهورش و فرج جلو می­افتد. یکی دیگر از سنت­ها این است که یک‌شبه امر ایشان اصلاح می­شود. امر حضرت موسی (ع) یک‌شبه اصلاح شد. رفت آتش بیاورد، پیغمبر شد که خدا هم با امام زمان (عج)  هم همین کار را می­کنند. «یصلح اللَّهَ أَمَرَهُ فی لیه». یک‌شبه کار ایشان اصلاح می­شود؛ چون‌که دارد،  شب جمعه­ای ناگهان امام زمان (عج) می­بینند امر برای خروج ایشان مهیا شد. فرمود که این سنت خضر و ذوالقرنین در مورد او جاری می­شود. غیبت طولانی که می­کند، همه هلاک می­شوند. آن مقدار که بیشتر افرادی که قائل به امامت او هستند، مرتدد می­شوند. ایشان خدمت امام عسگری (ع) می­رسند. «لا ینجی فیها مِنْ الهلکه الَّا مِنْ یثبته اللَّهِ علی الْقَوْلِ بامامته.» دو نفر هستند که در غیبت طولانی پسر من، هلاک نمی­شوند. یکی کسی که ثابت‌قدم در امامت او باشد. و وقفه لدعا بالتعجیل در فرج و کسی که توفیق پیدا کند که برای فرج او دعا کند. که خود دعا هم جزء سنت انبیاء است. سنت را انبیاء در عمرشان و غیبت این‌قدری در مورد امام زمان (عج)  جاری می­شود که مردم مبتلابه قساوت قلب بشوند، که این را آقای بهجت هم می­فرمودند. چهار سنت از چهار پیغمبر است. امام صادق (ع) فرمودند: «هر چه غیبت در مورد انبیاء بوده در مورد قائم ما جاری می­شود.» سؤال کرد آقاجان قائم شما چه کسی است؟ حضرت فرمودند: «آن‌کس که عیسی بن مریم پشت آن نماز می­خواند.» فرمودند: «در مورد صاحب این امر چهار سنت از چهار پیغمبر است. سنتی از حضرت موسی (ع)، عیسی (ع)، یوسف (ع) و پیغمبر اکرم (ص).»

سنت حضرت موسی (ع) است که او خائف عن یتقرب رفت، زمانی که غیبت می­کردند، ترس و واهمه و هرلحظه اینکه ممکن بود هرلحظه دستگیر و گرفتار شوند. در چنین شرایطی غیبت کردند.  می­فرمایند که امام زمان (عج)  تمام این مدت عصر غیبت با این فضا زندگی می­کنند. «أَعَدْتَ لِقَاءِ مِنَّا». میراث ایشان دست امام زمان (عج)  است که عصایشان را عرض کردند ابتدا برای حضرت آدم بوده است سپس به شعیب منتقل‌شده است و سپس به موسی بن عمران و بعد حضرت فرمودند: «أَنَّهَا لَعِنْدَنَا» فرمود نزد ما است. « أَعَدْتَ لِقَاءِ مِنَّا » این دست قائم ما آماده است. هر کاری که حضرت موسی (ع) می­کرد، امام زمان (عج)  هم با این عصا انجام می­دهد. انها لتروه تلقف ما یاتکم . هر چیزی که باشد، می­بلعد. تزع ما تومر به. هرچه امر شود انجام می­دهد. کمالات حضرت موسی (ع) نزد امام زمان (عج)  است. سنگ حضرت موسی ع دست امام زمان (عج)  است. در مسیر مکه تا کوفه، که حضرت با ۳۱۳ نفر حرکت می­کنند، آن مسیر را که طی می­کنند، حضرت می­فرمایند: «هیچ فردی طعام و شرابی با خود برندارد. غذا و آب کسی برندارد. هر وقت این افراد تشنه می­شوند، حضرت پیاده می­شوند و به این سنگ می­زنند و تا خود نجف که برسند، غذا و طعام و هر چیزی که بخواهند از این سنگ بیرون می­آید.»

مخفی بودنش بر برادرانش

از حضرت یوسف (ع) زندانی بودنش است. غیبت از خاصه و عامه و مخفی بودنش بر برادرانش؛ مثلاً پیراهن حضرت یوسف (ع) که خوب این پیراهن خیلی کارها کرد. دروغ برادران حضرت یوسف (ع) را نشان داد که گرگ حضرت یوسف (ع) را نخورده است، چراکه اگر گرگ خورده بود، چطور می­شود گرگ حضرت یوسف (ع) را بخورد و بتواند پیراهن را دربیاورد؛ یعنی پوست را بکند و دور بیندازد و گوشتش را بخورد. در یک مرحله دروغ زلیخا را کشف کرد که این پیراهن از پشت پاره شده بود. در یک مرحله چشم یعقوب (ع) را شفا داد که این پیراهن، پیراهنی بوده که از حضرت ابراهیم (ع) رسیده بوده است به حضرت یوسف (ع) و این پیراهن الآن تن حضرت امام زمان (عج)  است.

از عیسی بن مریم (س) که مات و لم یموت. مرده و از دنیا نرفتند.

در مورد پیامبر هم این است که با شمشیر خروج پیدا می­کند. در ابتدا که ظاهر می­شود با شمشیر است. این سیره که از پیغمبر اکرم (ص) است که همان‌طور که پیغمبر احدی را نکشت؛ ولی با شمشیر خروج پیدا کرد، امام زمان (عج)  هم با شمشیر خروج پیدا می­کنند؛ ولی احدی را نمی­کشند. اصحاب او هستند که می­کشند. حالا باز روایت­های دیگری دارد. سنتی از آدم، نوح (ع)، ابراهیم (ع)، موسی (ع)، عیسی (ع)، ایوب (ع).

در مورد آدم (ع) و نوح (ع)  فرمود طول عمر ایشان است، سنتی است که جاری می­شود. در مورد ابراهیم (ع) «خَفَاءُ الولاده وَ اعْتِزَالِ النَّاسِ.» مخفیانه به دنیا می­آیند و از مردم کناره­گیری می­کنند. از موسی (ع) خوف و غیبت و از ایوب (ع) فرج بعد از ابتلاء.

سلاله النبیین

ایشان به یونس (ع) شباهت دارند که ایشان بعد از غیبت در سن بالا برمی­گردند؛ ولی جوان هستند. البته این شباهت با حضرت ابراهیم (ع) هم هست.

قضاوت داوودی دیگر بینه نمی­خواهد.

قضاوت داوودی امام زمان (عج)  است که هم خودشان بر اساس قضاوت داوودی قضاوت می­کنند و هم اصحابشان هستند که حضرت این ۳۱۳ نفر را می­فرمایند بروید و در تمام عالم پخش شوید و قضاوت کنید. قضاوت داوودی دیگر بینه نمی­خواهد. از خود مرده می­پرسند، که چه کسی شمارا کشته است. «یوتی کل نَفْسٍ حکمها» هرکسی بیاید حکمش را می­دهند. خدا الهام می­کند که همین حکم داوودی ایشان که باعث می­شود که برکات نازل شود. این هم خیلی نکته است و این هم به خاطر این است که عدالت جاری شود. حد جاری شود. روایت داریم که وقتی یک حدی جاری شود، این اثرش برای زمین که زمین بخواهد برکاتش را بدهد، بالاتر از این است که ۴۰ روز مستمر باران بیاید. بعد حضرت هر فردی که نگاه کنند، می­دانند که این چه‌کاره است. تبسم دارند. این هم از سنت انبیاء است. زمین برای ایشان طی می­شود. در مورد حضرت سلیمان (ع) که خوب حضرت سلیمان (ع) طی الارض داشتند و اطرافیان ایشان هم طی الارض داشتند. در مورد امام عصر (عج)، هم به همین نحو است. تتبی له الارض. حضرت، زمین برایشان طی می­شود. مستمرا طی الارض دارند، بلکه طی السماء هم دارند. طی السحاب دارند. حضرت سوار برابرها هستند. حکومت حضرت، حکومتی است که دیگر حمل‌ونقل و امکانات به همین نحو؛ یعنی طی الارض است. هر چیزی که سفت‌وسخت است، برای امام زمان (عج)  ذلیل می­شود. حضرت که ظهور می­کنند، براق پیغمبر اکرم (ص) که پیامبر اکرم (ص) را به معراج برد در خدمت امام عصر (عج) است. که حضرت را براق است که کنار کعبه می­آورد. هنگام ظهور با براق کنار کعبه می­آیند. پرچم پیغمبر (ص)، انگشتر سلیمان (ع)، سنگ موسی (ع) و عصای موسی (ع)، دست حضرت است. کمال موسی (ع)، چهره و جلال عیسی (ع) و صبر ایوب (ع) را دارد. حضرت که ظهور می­کنند، از پشت کعبه ۲۷ نفر را بیرون می­کشند که ۱۵ نفر از قوم موسی (ع) که آن­هایی که قضاوت به‌حق می­کردند و درواقع عالمان قوم موسی (ع) بودند. ۷ نفر اصحاب کهف، یوشع (ع) (وصی موسی (ع) – مؤمن آل فرعون – همان نجاری که کشتند)، سلمان فارسی، ابودجانه انصاری و مالک اشتر می­باشند. زمانی که بین رکن و مقام با امام زمان (عج) بیعت می­شود، اینجا عهد پیغمبر اکرم (ص) را بیرون می­آورند و پرچم پیغمبر (ص) را بیرون می­آورند که این پرچم بعد از پیغمبر اکرم (ص) پرچم بیرون نیاورده شده مگر در جنگ جمل، که بعد از جنگ جمل دیگر این پرچم ناپدیدشده که تا زمان ظهور امام زمان (عج)، که ایشان بین رکن و مقام آن را زمان بیعتشان بیرون می­آوردند. سلاح پیغمبر (ص) بیرون آورده می­شود. یکسری از اصحاب درجه‌یک در امام زمان (عج)  شک می­کنند و امام زمان (عج)  در آنجا عهد خصوصی پیامبر اکرم را بیرون می­آوردند.

چون پیغمبر عقل کل است، این عقل ارثیه است. خود امام عصر (عج) هم مظهر عقل و عقلانیت هستند و ارث به ایشان است. لذا دست‌برسر خلائق که می­کشند، عقول افزایش پیدا می­کند. لذا جنود جهل و عقل که گفته می­شود، جنود عقل که گفته می­شود یعنی امام زمان (عج) . امام عصر (عج) ابتدای ظهور اسم نمی­آورد و لعن علنی نمی­کند. حالا الآن برخی از افراد در اوج غیبت در ماهواره­هایشان برخی را لعن علنی می­کنند. می­گویند از دشمنان علی برائت داشته باشید ولی اسم نمی­آورند تا کار به مدینه می­کشد.

محل زندگی امام عصر (عج) در رهبه کوفه است و آنجا ساکن می­شوند. رهبه خانه نوح (ع) بوده که محل زندگی امام عصر (عج)، محل مسکن نوح (ع) می­شود.

در اولین خطبه امام از ابتدا تا انتها گریه می­کنند. آن‌قدر که نمی­توانند خطبه را بخوانند به دلیل شدت شوقی که صورت گرفته و جمعیتی که دورهم جمع شده است و به امام عصر (عج) اقتدا می­کنند.

دعوت به امر جدید می­کنند. قرآن جدید می­آورند. منظور از قرآن جدید چیست؟ برخی فکر می­کنند که قرآن جدید؛ یعنی قرآن نو. درحالی‌که در عربی جدید به معنای نو نیست بلکه به معنای تجدید شده است. درواقع زمانی که خرابی­ها کنار می­رود در اصطلاح می­گویند که جدید (تجدید) شده است. عرب زمانی که می­گوید جدید؛ یعنی خراب بوده است و آبادش کرده است. یک سری احکام و یک سری سنت­های انبیاء را که می­آورند، خرجت خارجه من المسجد. یک سری از شیعیان حضرت از مسجد خارج می­شوند و می­گویند که باید با این آقا جنگید و ایشان را باید کشت. 

در مرحله سنت انبیاء مرتدد می­شوند. این چیست؟ این حرف­ها چیست که این آقا می­زند؟ نمی­دانند امام زمان (عج)  مسئولیت دارند سیره و سنت تمام انبیاء را بیاورند و نه‌تنها پیامبر اکرم (ص) را بیاورند. این اختلافات است که باعث می­شود برخی از افراد کم بیاورند. یک سری موارد در بین یکسری از امت­ها جزو قوانین بوده است، که در زمان پیغمبر اکرم (ص) برداشته شد که خلاصه آخرین دسته این افراد هستند که در مرحله سنت انبیاء مرتدد می­شوند که حضرت دستور برای سر بردین این افراد را می­دهند.  روز اولی که حضرت به کوفه می­آیند و می­خواهند نماز را بخوانند، حضرت بالای منبر رفته و خود حضرت گریه می­کنند. عجب صحنه­ای است از شدت گریه مردم و خود امام عصر (عج) که این افراد وقتی امام را بالای منبر کوفه می­بینند، هیچ فردی متوجه نمی­شود که امام چه می­فرمایند و فقط مردم گریه می­کنند. این محصول هزارساله انبیاء است. سلاله النبیین. هزاران سال انبیاء منتظر این صحنه هستند.

امام عصر (عج) آن‌قدری زندگی می­کنند که معرفت سیدالشهدا در دل­ها مستقر می­شود. زمانی که معرفت و محبت سیدالشهدا در تمام عالم منتشر شد آن زمان است که امام زمان (عج)  از دنیا می­روند و امام حسین (ع) ایشان را غسل داده و کفن می­کنند. که حالا هست در همین مکان سیدالشهدا در کربلا، امام زمان (عج)  را دفن می­کنند و دیگر سیدالشهدا حکومت می­کنند. ظهور امام زمان (عج)، اولین مرحله قیامت است؛ یعنی با ظهور امام زمان (عج)، قیامت شروع می­شود. مرحله‌به‌مرحله وارد مرحله قیامت می­شود. آنجاست که تمام اسماء خداوند در دنیای امام زمان (عج) و به‌ویژه اسم انتقام خداوند، بروز دارد.

سلاله النبیین

اگر تمام مردم جمع شوند، همگی گریه کنند، ظهور و فرجش جلو می­افتد.