به بازی بچه‌ها دقت کرده‌اید؟ یکی می‌آید می‌گوید من سرماخورده‌ام. دهانش را باز می‌کند. دیگری الکی انگار که چراغ‌قوه را گرفته نگاه می‌کند. بعد همان‌طور با دستی که قلم در آن نیست روی فرش نسخه می‌نویسد. بچه دیگر دست در جیبش می‌کند و دست‌خالی را به سمتش دراز می‌کند و می‌گوید، بفرما این پول شما. همه این‌ها بر اساس قوه خیال است. همه دنیا همین‌طور بازی و سرگرمی است؛ یعنی جز سود و لذتی خیالی چیزی نصیب انسان نمی‌شود.
«ما یَأْتیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ» انبیاء/۲