متن پادکست :

«سوال متوکل از امام هادی(ع)»

اول باید ببینیم که دوره امام هادی (ع) دوره‌ی چیست؟ تا بتوانیم سیره‌ی ایشان را خوب مرور کنیم.

یک روایت خیلی خوبی نقل‌شده است که نصف آن مشهور است و نصف آن غریب.

متوکل به ابن سکیت گفت من یک سؤال سختی دارم که سؤال را از امام هادی (ع) بپرسید و ببینید چه جواب

می­دهند. حالا ابن سکیت که بود؟ ابن سکیت معلم بچه های متوکل بود که بعداً خود متوکل او را کشت. خلاصه متوکل به این سکیت گفت که این سؤال را از امام هادی (ع) بپرسید. بپرسید که خدا چرا موسی (ع) را با عصا پیغمبر کرد، معجزه‌ی موسی (ع) عصا بود؛ معجزه‌ی عیسی (ع) زنده کردن مرده ها و شفا دادن مریض­‌ها بود؛ معجزه پیغمبر، قرآن و شمشیر بود. بروید و این را سؤال کنید.

وقتی این سؤال را از امام پرسیدند، امام فرمودند که: «در دوره­ حضرت موسی (ع) آن چیزی که غلبه داشت، سحر بود، به همین خاطر خدا حضرت موسی (ع) را با عصا فرستاد. در دوره­ حضرت عیسی (ع) آن چیزی که غالب بود، طب و فضای پزشکی بود، برای همین معجزه‌ی عیسی (ع) مساوی و هم‌جنس با همان بود؛ مرده زنده می‌­کرد، مریض شفا می­داد؛ در دوره پیغمبر اکرم (ص) فضای غالب فضای شعر و جنگ بود، برای همین پیغمبر اکرم (ص) از طرفی قرآن را آوردند که روی دست تمام شعرهای آن­ها زد و از طرف دیگر هم جهاد را آورد که تمام جنگ­‌های این­ها را روی دست آن­ها زد و حق را گسترش داد.»

ابن سکیت سؤال کرد: «آقاجان، فَمَا اَلْحُجَّهُ أَلَانَ؛ الآن دوره­ چیست؟ الان حجت چه چیزی است؟»

حضرت فرمودند: « الْعَقْلُ یُعْرَفُ اَلْکَاذِبُ عَلَى اَللَّهِ فَیُکَذِّبُهُ؛ الان دوره­ عقلانیت است؛ دوره­ ای است که دیگر بشر به اوج خودش رسیده است. الان دوره­ عقلانیت است و عقل حجت است و باید تشخیص دهد که چه کسی راست می­گوید و چه کسی به خدا دروغ می­بندد.»

دوره امام هادی (ع) دوره عقلانیت است، دوره بصیرت است؛ دوره تشخیص است و این را امام هادی (ع) وظیفه‌ دارند در امت ایجاد کنند. آن‌که سکه‌ی روز است، عقلانیت است؛ دیگر کار از این گذشته است که کسی بیاید و دستی بکشد و مرده­ ای زنده بکند و غلبه پیدا کند در بین مردم و به پیغمبری شناخته شود. الان دور­ه‌ای است که باید شاخص داد به مردم؛ شاخص‌­ها را باید برای مردم تعیین کرد که از این به بعد بتوانند خودشان پیش بروند؛ این عصر غیبت سنگین را پشت سر بگذارند. امام هادی (ع) ازاین‌ جهت در بین اهل‌بیت واقعاً نمونه هستند؛ در جنبه­ بصیرت افزایی، بصیرت زایی.