متن پادکست :

«فراق اربعین ۲»

«نَفَسُ المَهموم لِظُلمنا تسبیحٌ »
آه، جگر سوزان می‌خواهد. کسی جگرش برای امام حسین (ع) بسوزد بادل سوزان برای اباعبدالله (ع) گریه کند و دل‌سوخته اباعبدالله (ع) بشود. بزرگی می‌فرمودند که حال من در روضه حال گوشتی است که می‌پزند، چاک‌چاکش می‌کنند و رویش نمک می‌ریزند، قلب من این‌چنین بریان می‌شود، این روضه‌ها نمکی است که بر قلب من پاشیده می‌شود. از درون سوختن سیره‌‌ی همه‌ بزرگان ما بوده ‌است، هرکه هرچه دارد از همین آتش درون است.
امسال پیاده‌روی اربعین را مشاهده می‌کنیم آتش درون ما شعله‌ور است. امسال محروم هستیم.
در زیارت عاشورا می‌خوانیم «وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ»، این را آخرین عهد از زیارتتان برای من قرار مده؛  نکند زیارت اربعین سال گذشته آخرین زیارت ما بوده است؟
اکنون باید به پشت‌بام منزل برویم و از خانه به سمت کربلا با امام حسین (ع) حرف بزنیم.
علامه طباطبایی (ره) فرمودند: «ظهر عاشورا به منزل آمدم و دیدم چشمان همسرم کاسه‌ی خون است.» این اولین سالی بود که به تبریز آمده بودند. همسر علامه به علامه گفتند: «آسید محمدحسین بگویم امروز چه شد؟» علامه گفتند: «بگو.» گفت: «شما نبودید من ظهر آمدم زیارت عاشورا بخوانم، دلم شکست.گفتم یا اباعبدالله (ع) من هرسال در روز عاشورا، زیارت عاشورا را در حرمتان می‌خواندم، امسال ما از نجف و کربلا برگشته‌ایم و باید در خانه‌ام زیارت عاشورا بخوانم به‌یک‌باره چشم‌باز کردم و دیدم کنار ضریح اباعبدالله (ع) هستم، زیارت عاشورا و نمازم را خواندم و به خانه بازگشتم.»؛ یعنی اگر کسی این‌گونه آتش‌گرفته باشد اباعبدالله (ع) این‌طور او را می‌برد. آتش می‌خواهد، سوز می‌خواهد.