« ملکوت احترام به فرد دنیاداری برای مادیات »

مَنْ عَظَّمَ صَاحِبَ الدنیا وَ أَحَبَّهُ لِطَمَعِ الدنیا سَخَطِ اللَّهِ علیه

اگر فردی، دنیاداری، انسان پولدار، رئیس و یا انسان موقعیت دار را تعظیم کند و احبّه لطمع الدنیا. دوست دارد چراکه طمع دنیایی او را دارد. با آن فرد رفاقت کنیم ویلایش را به ما بدهد؛ خانه­اش برویم؛ ماشینش را به ما بدهد؛ بعداً به ما وام بدهد؛ سفارشی بکند؛ اسمش را بیاوریم؛ با آن فرد عکس داشته باشیم. اگر فردی به این شکل باشد؛ یعنی علاقه­ای به دنیاداری وجود داشته باشد، سَخَطُ اللَّهِ علیه ؛ یعنی از چشم خدا افتاد. خدا برای او سخط می­کند و کان فی دَرَجَتِهِ مَعَ قَارُونَ فی الْبَابِ الاسفل؛ در پایین­ترین دری که در جهنم است، جایش در کنار قارون است؛ چون قارون هم تمام دینش را به پول و مادیات داد. قارون هم دنبال همین شهوات مادی بود. بااینکه از امت حضرت موسی (ع) بود. در ابتدا هم انسان متدینی بود و بعدها آهسته‌آهسته، طمع­ها، افکار و این ماجراها و این هم­نشینی­ها با اهل دنیا او را برد و نابودش کرد.

این انسان هم گاهی هم به نظر هیئتی است و اهل حرم است. اهل کربلا رفتن و این صحبت­ها است. آرام‌آرام در اثر معاشرت با این افراد، می­رود و این دیگر از جنس قارون است. فکرش، وجودش، اعمالش و همه موارد در این فرد، قارونی است. قارونی فکر می­کند. قارونی حرف می­زند. قارونی انتخاب می­کند. قارون هم می­گفت: «إِنَّما أُوتِیتُهُ عَلی عِلْمٍ»؛ خودم زحمت کشیدم؛ درس خواندم و رسیدم و این فرد هم از این حرف­ها می­زند.

سَخَطُ اللَّهِ علیه وَ کان فی دَرَجَتِهِ مَعَ قَارُونَ فی الْبَابِ الاسفل