متن پادکست :

«ملکوت غیبت»

این پا گذاشته است در حریم دیگری با کمترین آسیب، همیشه آسیب می­خورد.

 و مَنِ اغتابَ مُسلِما أَو مُسلِمَهً ملکوت غیبت

فرمود اگر هرکس غیبت برادر مسلمانش را بکند، عیبی است که از او مخفی است در چشم دیگری جلوی چشم او می­‌آورد. کشف می­کند، واضح می‌­کند عیب مخفی او را البته یک‌ وقتی عیبی واضح است و این عیب هم خود شخصی که با او حرف می­زند، می­داند. خود او شخص هم که در موردش صحبت می‌شود باکی از این مسئله ندارد. یکی تنبل است و خودش هم می­گوید و همه هم می­دانند. حالا مثلاً بچه­ ای تنبل است، پدر و مادر هم می­داند و برای آن‌ها واضح است که این بچه چقدر تنبل است.

این ‌یک بحث است ولی وقتی یک ‌چیزی مخفی است و خود صاحب عیب هم می‌خواهد که مخفی بماند؛ حالا یک نفر فهمیده یا صاحب عیب به او گفته و یا این شخصی که این عیب را فهمیده و برایش به هر نحوی این عیب را برای دیگری روشن کند با کلام باشد با دست باشد با چشم و آبرو باشد با نیشخند باشد به هر نحوی باشد که آن متوجه این عیب در آن شخص بشود. این غیبت می­شود. ملکوت این چه است؟ فرمود: «بطل الصوم». ببینید اصل فقهی نیست. بحث ملکوتی است. روزه او باطل می­شود؛ یعنی چه؟یعنی الآن روزه ­دار بود روزه او باطل است و روزه­اش را الآن برود قضا کند و کفاره بدهد؟ نه، هیچ فقیهی هیچ فتوایی به این نداده است. اگر روزه­ دار نبود چه؟ روزه­اش باطل است؛ یعنی فقط شامل آن فردی است که با زبان روزه غیبت می­کند؟ نه بطل الصومالی. آن روزه­هایی که گرفته برای تو حصن و حصار آورده است. اصلاً روزه سپر است. الصوم جنه؛ آدمی که روزه می‌گیرد؛ ماده هم که آتش بود این چون دارد دست پس به ماده میزند، دست خودش را می­گیرد در برابر مادیات که این آتش مادیات را نگیرد. آتش تعلقات را نگیرد. این دستی که گرفته است سپر است. این برایش یک سپری ایجاد شده در عالم ملکوت. یک حصاری، حفاظی شیشه ضدگلوله ­ای دارد. غیبت که می‌کند؛ چون حصار یک نفر را شکسته و حصن یک نفر را شکسته چون یک نفر در حصن خودش عیب خودش را داشته است. این پا گذاشته در حریم دیگری؛ عیب او را از حریم خودش بیرون کشیده است، آن را رسوا کرده است دیگران را مسلط بر حریم و ابروی او کرده است. این سپری که با روزه براش شکل‌ گرفته با غیبت خراب شد و پرید. این در عالم برزخ بی سپر و بی­حفاظ است.

 شما تصور کنید یک نفر بخواهد مسافتی را برود در گرمای آفتاب. این موتورها را دیده­ اید که طلق جلوی موتورش دارد که باد تند جلوی صورتش نخورد چون باد باعث سوزش چشم و ریزش اشک از چشمان آن می‌شود. گاهی این موتورسوارها پشت کامیون قرار می­گیرند تا این باد به آن‌ها نخورد و کامیون را سپر می‌کنند که باد تند از روبرو به آن‌ها نخورد؛ مخصوصاً اگر سرما باشد، حالت برفی باشد. این طلق لااقل از روبرو می­گذارد اگر بتواند این موتور یک سقف یا حاشیه­ ای اطرافش داشته باشد که این برف در اینجا نریزید، باران نیاید خیش نشود. حالا اگر این فرد بی­حفاظ شود در سرما، برف، زیر تابش آفتاب، زیر تابش گلوله؛ در عالم ملکوت کسی که بی­حفاظ و بی­حساب می‌شود این شکلی می‌شود.

 این مهاجم­ ها و آسیب ­های بیرونی از پا می­اندازد و آسیب می­خورد. از شخصیت، آبرو، خانواده، عواطف و احساسات، رزق، امکانات، روابط او محافظتی نمی‌شود. همیشه در معرض آسیب است. دست به هرچه میزند خراب می‌شود چون غیبت کرده است حصار خودش را با ملکوت و سپرش را شکسته است. سپر این کنترل این خریدار را هم از بین می‌رود از عالم ملکوت محافظت نمی­کنند که این به یاد بخرد وسط راه منصرف می‌شود؛ خریدار خانه منصرف می‌شود؛ خریدار جنس منصرف می‌شود؛ خواستگار او منصرف می‌شود؛ همسایه می‌رود. هیچ‌چیز به سرانجام نمی‌رسد و با کمترین آسیب همیشه آسیب می‌خورد. زندگی او؛ رابطه او با همسرش با فرزندش؛ اموال او؛ ماشین او و غیره. این‌یک حصن و سیم‌خارداری از عالم ملکوت می­خواهد که محافظتش کند با کمترین آسیبی همیشه آسیب می­خورد.

 غیبت آدم را از حصن درمی‌آورد. وضویش باطل می­شود یکی دیگر اینکه وضویش نقض می‌شود؛ یعنی اینکه وضویش باطل می‌شود و باید دوباره وضو بگیرد؟ نه. وضویی که ظاهراً گرفته بود و برای رفع تکلیف می­خواست با آن نماز بخواند؛ آن وضو هنوز است. اثر ملکوتی برداشته می‌شود. حالا خود نماز وضو می‌خواهد. وضو آن طهارت است. «لا صلاه الا بالطهور» با چه شما عروج پیدا می­کنید؟ طهارت می‌خواهد. طهارت چیست؟ طهارت یک محافظت و یک گاردی در برابر آلودگی­ها و کثیفی­ها است. آن‌هم دوباره یک نوع دیگر از محافظت انسان در برابر آسیب­ها است. روزه یک‌جور و وضو یک‌جور دیگر محافظ است.

طهارت ملکوتی با غیبت نقض می‌شود. بعد دوباره می­فرماید: «اگر کسی با غیبت بمیرد در حالی مرده است که یک حرام الهی را حلال دانست است. در این وضع می‌میرد. وضع کسی که حرام را حلال کرده است؛ یعنی در حریم خدا نفوذ کرده. حرام محدوده حریم الهی است. غروقگاهی است که خدا گفته به این محدوده نزدیک نشود. محدوده شکوه و شوکت خداست و پس میزند اسماء جلالیه خدا؛ به‌شدت پس میزند کسی که به این حریم نزدیک شود. حرام هم مظهر جلال خداست. کسی که بخواهد وارد این حریم شود خدا پس می­زند، چک می­زند، سیلی می­زند، یک ضربه محکم و یک ستره‌ای از عالم ملکوت می­خواباند؛ این را پس می­زند و دورش می­کند.

 این پا گذاشته است در حریم دیگری؛ این سپری که با روزه برای او شکل‌گرفته  بود با غیبت خراب‌شده و پریده است.

حرام محدوده حریم الهی است.