از سقیفه تا خندوانه

[disk_player id=”321″]

از سقیفه تا خندوانه

افکار عمومی، دموکراسی، ولایت، غربت، تنهایی، فدک، سقیفه.

حضرت زهرا (س) را دموکراسی کشت، این یک شورش نرم علیه دموکراسی است.

یک اتفاق دیشب در برنامه خندوانه افتاد. خیلی خوشم آمد. دیشب دو تا گروه بودند. این یک اتفاق تاریخی است که در رسانه ما رقم خورده است؛ این یک شورش نرم علیه دموکراسی است که کسی نفهمیده است. هنوز صدایش در نیامده است و نمی‌دانم چرا ما آدم خبره‌ی زیرک، تیزهوش رسانه‌ای کم داریم که این چیزها را بفهمند و بگویند. داد بزنند. نشان بدهند. یک سری قوانین دارند. این دوتا گروه دیشب آمده بودند تا با هم رقابت کنند. یک گروه مثلا افراد معروف و مشهور و محبوبی نبودند. سلبریتی بودند. مثلا این هایی که از توی آتش می‌پرند. بدلکار و این ها، یک گروه دیگر دو بازیگر بودند.

درست شد؟

بعد قانون گذاری هم جالب است. دیگر نظام قانون گذاری اصلا آخر ولایت مداری این برنامه را نشان می داد. قانون را آن پشت تنظیم می کنند بدون اینکه از مردم رای بخواهند؛ بدون اینکه از شرکت کننده‌ها رای گیری کنند می نشینند با هم دیگر تایید و تصویب می‌کنند؛ می آیند و ابلاغ می‌کنند آن هم به صورت سفت و سخت.

آقا گفتیم که لبت تکان بخورد امتیاز کم میشه چیزی هم جلو دهنت نمی‌توانی بگذاری، دفعه اول یک امتیاز، دفعه دوم دو امتیاز کم می‌شود.

اگر نمی‌خواهی از مملکت برو، حالا برو هی روسری تکان بده؛ برو _نمی‌دانم_ دهن بند تکون بده. بگو نه به دهن بند اجباری، نه به قانون اجباری.

بعد آن تیمی که بازیگر بودند یکی از آن ها یک یا دوبار یک کارهایی کرد که قشنگ بوی کدگذاری می‌داد. معلوم بود که دارد یک سری حروف را می‌رساند و داور مسابقه به آن ها تذکر داد؛ آن ها شروع کردند به بحث کردن و استدلال کردند که نه آقا ما کدی نذاشتیم این اصلا اینه اون همونه، همه می‌فهمند.

داور موضوع را به رای مردم گذاشت. خب آن ها هم آدم‌های محبوبی بودند، توی کل اون سالن فقط ۵ نفر علیه آن ها رای دادند که آن ها هم اتفاقا با شامورتی بازی پدر آن ۵ نفر را در آوردند.

یعنی یکی از آن ها آن بغل نشسته بود؛ او را دست گرفتند و گفتند: فلانی پاشد علیه ما رای داد داریم براش! دو سه بار به او پریدند. بعد یک ماجرای دیگر پیش آمد. دوباره آن ها یک حرکتی کردند که بوی کد گذاری می‌آمد داور دوباره به آن ها تذکر داد. آن ها گفتند اگر اینطور است دوباره از مردم رای بگیر، داور چی گفت؟ گفت: مردم را گیر آوردید! دیدید با شما هستند دائم می‌گویید رای بگیرم؛ من دیگه رای نمی‌گیرم خودم اعمال قانون می‌کنم.

خیلی جالبه! نه به دموکراسی، شب، توی تلویزیون آن هم ۴۰ میلیون مخاطب. چرا هیچ کس صداش در نمی‌آید؟!

طرفداران دموکراسی‌ها ناراحت نشدن دیشب! این شورش مسلحانه بود علیه دموکراسی.

شما الان حق به این داور می‌دهید یا نمی‌دهید؟

بعد نکته جالبترش. یک جای دیگر آن ها باز دوباره یک خلافی انجام دادند. یک رمزی را بهم رساندند؛ این گفت: من میروم ویدئو چک می کنم. رفت بالا ویدئو چک کرد و به این نتیجه رسید که این خلاف مقررات بوده و باید امتیاز کم کند اومد با آن ها صحبت کرد؛ دوباره جو سالن و افکار عمومی را که دید؛ فهمید نمی‌تواند کاری بکند گفت: من دیگر نمی‌دانم من فقط یک تذکر به شما میدهم ولی امتیاز کم نمی‌کنم اما شما حواستان را جمع کنین.

 افکار عمومی، دموکراسی، ولایت، غربت، تنهایی، فدک، سقیفه این ها همه اینجا فهمیده می‌شود، نه؟

حالا شما فرض کنید داور می‌خواست تک و تنها بایستد. بعد آن تیم بازیگرا محبوب بودند دیگر. سر و صدا و داد و بیداد می‌کردند؛ چه بسا به این داور حمله می‌شد. می‌گرفتند میزدنش دست هایش را می بستند؛ بیرونش می‌کردند؛ مجری، تهیه کننده رو عوض می کردند.

آقا اصلا رای گیری کنیم تو تلویزیون چند نفر این مجری را می‌خواهند؟ چند نفر برنامه را می خواهند؟ چند نفر طرفدار فلانی‌ هستند؟

می شود همه این کار‌ها را کرد دیگر نمی شود؟

بعد اگر شما بخواهی مقابل این بایستی چه اتفاقی می‌افتد؟ غریب می‌شوی.

دیدید در چه ساز و کاری ولایت غریب می شود؟ بعد یک مسؤول احمق و نادان در جمهوری اسلامی برگشته و گفته: بعضی‌ها می گویند رهبر انقلاب غریب است، این را نگویید. توهین به رهبری محسوب می شود. نه، توهین به رهبری نیست. تو را نشان می‌دهیم. توهین به رهبری نمی‌کنیم؛ باطن یک سری آدم رذل مثل تو را نشان می‌دهیم. با وجود تو غریب می‌شود.

او چه گفت؟ گفت: وقتی اینگونه می‌گویید یعنی رهبری مدیریت نداشته؛ وقتی شما میگویی رهبری تنهاست این نشان میدهد که منظورت اینست که رهبری مدیریت نداشته. نه عزیزم، امیرالمومنین (ع) و فاطمه زهرا (س) هم تنها بودند. چون به دست گرفتن افکار عمومی کاری ندارد؛ رای سازی، تشکیل و مدیریت سقیفه کاری ندارد.