ما دو فرم بیشتر نداریم. افراد یا بر مبنای «حقیقت» زندگی می کنند و یابر مبنای «سرگرمی»؛ اگر قرار است بنده باشیم، باید تمام قوای ماصرف حقیقت شود و اگر قرار است زندگی را به بطالت سر کنیم ، همه امکانات ماصرف سرگرمی می شود. بنده ی خدا زندگی اش بر مبنای حقیقت و بنده شیطان زندگی اش برمبنای گذران عمر و سرگرمی است. همانطور که قرآن از زبان کفار و منافقین می گوید ما اهل خوض (فرورفتن در امور باطل) و لعب (سرگرمی) بودیم. (سوره مدثر / آیه ۴۵)