امیرالمؤمنین علیه‌السلام درباره یکی از اصحابشان فرمودند: «وَکَانَ یُعْظِمُهُ فِی عَیْنِی صِغَرُ الدُّنْیَا فِی عَیْنِهِ؛ آنچه به او عظمت بخشیده بود، کوچکی دنیا در نگاهش بود.» نهج‌البلاغه، حکمت ۲۸۹. تا شئون خیالی و اعتباری دنیا در چشم انسان کوچک و پست نشود، انسان بزرگ نخواهد شد و تا بزرگ نشود، نمی‌تواند کارهای بزرگ کند. ... ادامه مطلب

اگر اثبات شود که برای انسان روحی هست و فقط ماده نیست، تمدن غرب در هم می‌شکند. تمدن آن‌ها بر مبنای انسانی است که بعد از ۷۰ سال تاریخ انقضایش فرا می‌رسد و فراتر از ماده چیزی ندارد. ... ادامه مطلب

این حرف که «مال خودم است» از مزخرف‌ترین حرف‌هایی است که یک انسان می‌تواند بگوید. این حرف من که «مال خودم است» و خودم تصمیم می‌گیرم با آنچه کنم؛ معنی ندارد. بدن شما با درختی که در بیرون وجود دارد هیچ فرقی نمی‌کند؛ همان‌طور که کسی حق ندارد از آن درخت سوءاستفاده و یا به آن آسیب بزند و شما موظفید به او تذکر بدهید، کسی هم که به بدن خودش آسیب می‌زند یا از آن سوءاستفاده می‌کند، شما نسبت به او موظفید و نباید به او اجازه چنین کاری را بدهید او هم حق ندارد بگوید بدن خودم و ماله خودم است. ... ادامه مطلب

انسان همیشه دنبال عالی، خیر و خوب می‌گردد. خیر کجاست؟ آنی که از حیث وجودی از همه بالاتر باشد. آن چه کسی است؟ ... ادامه مطلب

روزهای ابتدایی قرنطینه، موج و انگیزه همگانی برای مراقبت‌های بهداشتی بالابود؛ اما به‌مرور، این انگیزه و مراقبت دچار فرسایش شد. این نشان می‌دهد انسان، موجودی فراموش‌کار است و نیاز به تذکر دائمی دارد. در مسائل معنوی هم گاهی تلنگری در ما زنده می‌شود و شوری برای اصلاح و مراقبت پیدا می‌کنیم؛ ولی به‌مرور دچار فرسایش و نسیان می‌شویم. اینجا نیز باید دائماً خودمان را با چیزهایی که تنبه و هوشیاری می‌آفرینند متصل کنیم. ... ادامه مطلب