با سلام خدمت استاد امینی خواه سوال: چرا وقتی از دانایی(دانا در هرچیزی) سوالی می پرسیم، می گویند ما که چیزی بلد نیستیم و هزارتا تعارف تیکه پاره می کنند! خب وقتی علمی داری بگو! جواب بده! یا مثلا یکی از استادان ما می گویند که من استاد نیستم و دارم با شما مباحثه می کنم! یعنی خودش نمی داند که استاد است؟؟ یا بعضی از منبری ها می گویند که ما داریم خودمان را موعظه می کنیم ولی بلند بلند! به می گویند تواضع، ولی مگه دروغ به شکل قشنگ نمی شود؟؟ باتشکر

سلام علیکم . ماشالله تو حوزه و دانشگاه خانم هایی هستند به عنوان مبلغ، حالا بیا ببینید چقدر حسود هستند ، فقط برای اینکه اسم خودشون مطرح باشه هر کاری میکنند ، خوب به علمش مینازه ، بابا جان لااقل میرین بالای منبر میگن رذایل اخلاقی بده و یار امام زمان باشید ، خوب شما که خودت ایراد داری و اخلاص که نداری ، اخه آدم به این آدم ها چی بگه ، دو تا کتاب خونده ، خدارو بنده نیستن ، همش میگن تواضع داشته باشید ، غرور خوب نیست ، خوب بابا جان تو خودت که پر از رذیله اخلاقی هستی ، حسادت و غیره ، حاج آقا باور کنید اینا بیشتر آدم رو از دین زده میکنند. نظر جنابعالی چیه ؟ با تشکر از شما

سلام و وقت بخیر چطور علمای بزرگ و انبیا و ائمه خودشون رو از همه پایین تر میدونستن؟ هیچوقت اون داستان معروف رو درک نمیکنم.که خدا به حضرت موسی امر کرد بد ترین فرد این آبادی رو به من معرفی کن.و موسی خودشو معرفی کرد.چطور میشه این تواضع،تظاهر نباشه؟ متاسفانه من این ویژگی بد رو دارم که وقتی حرف از گناه میشه چهره دیگران تو ذهنم میاد.در صورتی که شاید خودمم به اون گناه مبتلا باشم.لطفا راهکاری برای مقابله با این ذهنیت بگید.میترسم به خاطر همین ویژگی بد عاقبت بخیر نشم. و اینکه آیا من با این تصور،گناهی نسبت به اونها مرتکب شدم؟