متن پادکست :

«تربیت فرزند ۲»

حیوانات عزم و اراده ندارند؛ زیرا تمام فعالیت­ها و اهداف حیوانات اعم از غذا خوردن، جفت­گیری و جستجو محلی برای زندگی در یک‌چیز خلاصه می­شود و آن نمردن است. اگر کسی خواسته‌اش در این دنیا همین باشد سطح او در این دنیا حیوانی است. وقتی سطح انسان حیوانی بود اصلاً فاقد عزم و اراده است.
نمیرید جواب قانع‌کننده‌ای نیست به بچه می­گویید که غذایت را بخور بزرگ بشوی.
_خب که چه بشود؟
بیشتر زنده بمانی.
_خب گاوها هم‌غذا می­خوردند تا بیشتر زنده بمانند پس فرق من با گاو چیست؟ او هم می­خورد تازنده بماند و نمیرد.
انتهای چیزی که از فرزند می­خواهید این است که گاو باشد؟ باید خوشحال بود اگر بچه زیر بار نمی­رود.
انسان به نمردن نمی­اندیشد بلکه به کیفیت مردن فکر می­کند؛ زیرا برای انسان عاقل واضح است که همه‌چیزتمام می­شود.
حیوانات همه­ سعی­شان را می­کنند تا نمیرند و آخر همه می­میرند. شما باید بگویی ما ثانیه ثانیه در حال مردن هستیم. برای تو مرگی شکوهمند و افتخارآمیز آرزو می­کنم. البته بچه به‌درستی با مرگ ارتباط برقرار نمی­کند؛ اما با از دست دادن و از دست رفتن می­تواند ارتباط برقرار بکند. فرزندم تو مداد، تراش، کتاب و دفتر داشتی استفاده کردی و تمام شد. روز اول که به تو مداد دادم به تو نگفتم سعی کن به‌گونه‌ای استفاده بکنی که تمام نشود. مداد دوام ندارد شما باید به بچه بگویید چگونه کیفیت زوال را برای آن تعیین کند نه اینکه تمام نشود. حرف ما در رابطه باکیفیت از دست دادن است نه در راستای از دست نرفتن. ما کودکی، جوانی، سلامتی و زیبای خویش را از دست می­دهیم.
از بچگی به فرزند بیاموزیم چیزهایی که از دست می­دهد را چگونه استفاده بکند که بهره‌اش را ببرد و در آخر راحت از دست بدهد. نصیحت حضرت یعقوب (ع) به فرزندانش این بود: «یَا بَنِیَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى­ لَکُمُ الدِّینَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ»؛ ببینید هنگامی‌که در قرآن یک پدر فرزندانش را تربیت می­کند به آنان چه می­گوید؟ همه شما می‌میرید، سعی کنید مسلمان به می‌رید. در رابطه باکیفیت زوال صحبت می­کند، ازاینجا نقطه­ انسانی شروع می­شود و اراده شکل می­گیرد.