ملاصدرا از نگاه امام خمینی ره (۳) :
اگر یکی از حقایق را از لسان عارف شوریده یا سالک دل‌سوخته یا حکیم متألهی بشنویم، چون سامعه ما تاب شنیدن آن ندارد. و حتی نفس مانع شود که به قصور خود حمل کنیم، فوراً او را مورد همه طور لعن و طعن و تکفیر و تفسیقی قرار می‌دهیم. و از هیچ غیبت و تهمتی نسبت به او فروگذار نمی‌کنیم.
کتاب وقف می‌کنیم و شرط استفاده از آن را قرار می‌دهیم [که] روزی صد مرتبه لعن به مرحوم ملا محسن فیض کنند! جناب صدر المتألهین را که سرآمد اهل توحید است، زندیق می‌خوانیم و از هیچ‌گونه توهینی درباره او دریغ نمی‌کنیم از تمام کتاب‌های آن بزرگوار مختصر میلی به مسلک تصوف ظاهر نشود بلکه کتاب کسر أصنام الجاهلیه فی الرد على الصوفیه نوشته بااین‌حال او را صوفی بحت می‌خوانیم. کسانی که معلوم‌الحال هستند و به لسان خدا و رسول صلی‌الله علیه و آلِ ملعون‌اند می‌گذاریم، کسی را که با صدای رسا داد ایمان به خدا و رسول و ائمه هدی علیهم‌السلام می‌زند لعن می‌کنیم!
شرح چهل حدیث، ص:۵۰۵
بدون دیدگاه