سلام معمولا برای بنده پیش میاد بین اطرافیان از خانواده فامیل همسایه ها دوستان که اهل معنویات نیستن و بعضا معاند سرسخت هم هستن و به هیچ روشی امیدی به اصلاحشون نیست مگر اینکه خدا بخواد، بعضا افراد مذهبی رو مسخره میکنن و زیر سؤال میبرن و خیلی اذیت میکنن، عادت دارم بدون هیچ منظوری سکوت میکنم و بقول معروف سرم تو لاک خودمه و جز به ضرورت صحبت نمیکنم و ازاینکه بخوام مدام باهاشون گرم بگیرم و بگم و بخندم و از حدو حدود خارج بشم اذیت میشم این بیشتر باعث عصبانیت و تمسخر و ناراحتی اون اشخاص میشه و حتی گاهی به روشهایی چون کلامی و رفتاری اقدام به آزار و اذیت میکنن و گاهی هم عمیقا باعث ناراحتی پدر و مادرم میشن
و ازاین بابت خیلی ناراحت میشم
گاهی هم میبینم بخاطر اذیتهاشون بعدأ ضربه های سختی تو زندگیشون میخورن و اتفاقات بدی براشون می افته چون راضی نیستم باعث اذیت پدرومادرم بشن ولی خودشون اینو نمیفهمن که از کجا میخورن
بعدش همش احساس عذاب وجدان و خودخواهی و اینکه کلا خودم مقصرم بهم دست میده چون سکوت من باعث میشه تمام هزینه رو خودشون بدن و پدرومادرم هم با رفتارا و حرفاشون اذیت بشن
دوحالت داره یا باید خودم اذیت بشم و هرجور اونا میخان رفتار کنم که خوششون بیاد و این اتفاقات نیفته یا باید اونا اذیت بشن که خودم راحت باشم
بفرمایید کارم درسته یا نه و یا بهترین روش چیه از حد و حدود خارج بشم
و ظاهری بگم و بخندم و باهاشون گرم بگیرم یا نه روش خودمو داشته باشم و برام مهم نباشه بذارم هزینه اذیتهاشونو بدن؟
از استاد عزیز و بزرگوار عذرخواهی میکنم بخاطر طولانی شدن سوال چون ظرفیت سوال خصوصی پر بود ناچار بودم به این شکل بفرستم حلال بفرمایید بنده رو.
حجت الاسلام امینی خواه :
سلام علیکم
اگر می‌بینید که از شما تاثیرپذیری ندارند شما کار خودتان را کنید و اگر می‌بینید که شما از آن‌ها تاثیرپذیری دارید از آن‌ها فاصله بگیرید در عین حال دعا کنید برای هدایت آن‌ها البته بهرحال آثار وضعی اعمال خودشان را هم می‌بینند.
بدون دیدگاه