سلام استاد. من حقیقتش تا چند وقت پیش نمیدونستم درددل های روزانه اونهم با یک نفر خاص (نه پیش همه) غیبت به حساب میاد. یعنی یه چیزی بود که از اول بهم میگفت این کار اشتباهه ولی واقعا خشم و ناراحتیم از بعضیا بهم غالب میشد تا حتما بخوام کاری که کردن رو تعریف کنم. البته ۴ تا هم از خودم روش بذارم. از وقتی حجت بهم تمام شد که این غیبته به شدت پشیمان شدم و تا جایی که تونستم حلالیت گرفتم. ولی واقعا گاهی انقدر ناراحت میشم که دوباره یه چیزایی میگم و دوباره بعدش به شدت پشیمون میشم. حس میکنم گناه اینهایی که بعد از توبه پیش میاد خیییییلی بیشتر از اون قبلی هاست. آیا اگه تصمیم بگیرم به هر نحوی شده از این به بعد جلوی زبونم رو بگیرم و دیگه هیچی نگم و از اون اشخاص حلالیت کلی بگیرم کافیه؟ کافیه برای اینکه اعمال گذشتم بخاطر غیبت حبط نشه و بخشیده بشم؟ یعنی پروندم مثل روز اولش سفید میشه؟
حجت الاسلام امینی خواه :
سلام علیکم
بله، ان‌شاءالله سعی کنید بابت غیبت‌هایی که شده استغفار کنید و هم حلالیت بطلبید و تصمیم جدی بگیرید که دیگه این اتفاق نیافتد و خدای متعال ان‌شاءالله کمک خواهد کرد و جزای آن را به شما خواهد داد.
بدون دیدگاه