علی، همان که بیست و پنج سال تنهایی را گلایه ای نکرد.
همان که لباس خلافتش بر تن دیگران ، گشادی می کرد؛ ولی افشاگری نمیکرد.
همان که شمشیرهایی که بر خلیفه گشوده شد را فرمان غلاف داد.
همان که سکوت و فریادش همه برای دشمن، زخم بود.
همان که ملائکه آسمان، به اشتیاق رویش در طواف بودند؛ ولی حتی به خاطر یک نفر، چشم از آسمان نپوشید.
بدون دیدگاه