سلام.استاد من از ماه رجب نماز شب رو شروع کردم.و ارتباطم با خدا رو سعی کردم تقویت کنم و در مورد اصلاح نیت هم زیاد فکر کردم و تا حدی سعی کردم رعایت کنم.مشکلم اینه ک مثلا ۷،۸ روز خوبم.نمازم با توجه خونده میشه.نماز شب و دعاهامم میخونم.جهاد با نفس در زمینه پرحرفی وغیبت وبداخلاقی ورعایت همسر و فرزند رو با انگیزه انجام میدم
اما یه دفعه ای سکه برمیگرده و ۲،۳ روز به شدت بی حوصله و بی انگیزه و بی امید میشم.بدخلق و کم انرژی میشم.برای نماز شب سخت پامیشم.نمازام رو بی توجه میخونم.زود خسته میشم.حوصله دعا و مراقبه رو هم ندارم،قلبم خیلی نرم میشه و زود اشکام در میاد و احساس عجز و بیچارگی خفه ام میکنه.علتش چیه؟
حجت الاسلام امینی خواه :
سلام علیکم
این خاصیت طبیعی نفس و این دنیا است که بعد از مدتی شل و سست می‌شود و انگیزه‌اش را از دست می‌دهد. لذا ما دائماً نیاز به تذکر داریم و چیزهایی که به ما هشدار دهد و از طرفی از چیزهایی که ما را غافل می‌کند و سست می‌کند باید فاصله بگیریم و اولا نباید ناامید بشیم از این حالی که برای ما پیش می‌آید و برای همه هست و طبیعی است ثانیا نباید دست از این مسیر برداریم و باز باید از خداوند کمک بگیریم و توسل داشته باشیم برای اینکه ان‌شاءالله بتوانیم در این مسیر ادامه دهیم تا جایی که این‌ها برای ما کم‌کم ملکه می‌شود.
بدون دیدگاه