امام سجاد علیه السلام چهل سال بر پدرشان گریه کرد، تمام این چهل سال را روزه بود و شب ها را عبادت می‌کرد. وقتی که افطار می‌شد، غلام حضرت، آب و غذایی می‌آورد و به حضرت می‌گفت: آقا کمی غذا بخورید. امام سجاد علیه‌السلام می‌فرمود پسر پیامبر را گرسنه کشتند،پسر پیغمبر را تشنه کشتند.حضرت آنقدر این جمله را تکرار می‌کرد و می‌گریست که غذا از شک او خیس می‌شد و آب با اشک او ممزوج می‌شد.اینگونه بود تا اینکه از دنیا رفت. ... ادامه مطلب

حضرت عباس علیه السلام در افق وظیفه بود. افق دید حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام آنقدر بلند بود که تمام شهدای کربلا به مقام ایشان در قیامت غبطه می خورند. چون ایشان دوست داشت دقیقاً پشت سر امام حسین علیه السلام در بهشت پرواز کند، و لحظه ای از او جدا نشود، لذا خدواند نیز پیشاپیش دستان مبارکش را از او گرفت که نوید آن باشد که در بهشت بجای دو دست، دو بال بگیرد و پشت سر امام حسین علیه السلام پرواز کند. ... ادامه مطلب

ما به ویژگی های مثبت خودمان نگاه می‌کنیم و می‌گوییم: من که برای امام حسین‌‌ علیه‌السلام گریه می‌کنم، پس من اهل کوفه نیستم! مگر با گریه کردن می‌توان تشخیص داد که کسی کوفی هست یا کوفی نیست؟! حتی مردم کوفه هم برای امام حسین علیه‌السلام گریه می‌کردند.مردم کوفه از ما هم بیشتر گریه کردند. گریه کردند زینب کبری سلام الله علیها، آن ها را لعن کرد.باید توجه داشته باشیم هر گریه‌ای نجات بخش نیست! ... ادامه مطلب

شهید بر اعمال ما در دنیا ناظر است.شهدا،شاهد بر رفتار ما هستند. ما در جلوی چشم آن ها هستیم؛چون شهید در مقام عنداللهی است و همه وجودش شهود، ادراک، علم و آگاهیست، هم اشراف بر عالم دنیا دارد و هم برزخ. شهید منحصر و گرفتار در خودش نیست و به همین جهت می‌تواند نسبت به مرتبه وجودی خود، اهل شفاعت باشد. ... ادامه مطلب

جان بر کف بودن و عشق به شهادت، یک ساختار فکری و اعتقادی می‌خواهد که ساختن این ساختار، کار عالِم است و عالِم واقعی کسی است که در قلب و فکر انسان ها این ساختار را بسازد. ... ادامه مطلب