روزی در محضر مرحوم علّامه طباطبایی بودیم که یکی از دوستان حاضر در آن جلسه این بیت عارف شیراز را زمزمه کرد:کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟یک‌باره مرحوم علّامه، دست در مقابل صورت گرفت و سخت گریست و در حالی که شانه‌هایش به شدت تکان می‌خورد، با خود زمزمه فرمود: «کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟» گویا آن کس که در بیابان از کاروان بازمانده و راه نمی‌داند، خود او است. آن گریه قلب حضار را چنان به آتش کشید که هرگز شعله آن در جانشان به سردی نمی‌گراید. رَحِمَةُ اللّهُ وَاَنْزَلَه فِی جِوارِ قُرْبِهِ.شهود و شناخت، آیت اللّه ممدوحی، ج۱، ص۱۰۶ ... ادامه مطلب

امام صادق (علیه‌السلام): من خوش ندارم کسی بمیرد درحالی‌که هنوز برخی از آداب پیامبر (صلی‌الله عليه وآله وسلم) را به‌جا نیاورده است. وسائل الشيعة، الحر العاملی ج ۲۱، ص ۱۳ ... ادامه مطلب

دائماً متفکر بود. اکثر اوقات ساکت بود. کسی را تحقیر ... ادامه مطلب

کربلای اربعین، پایانه پایان تاریخ است آنان که می‌خواهند در آخرین انقلاب آخرالزمان نقش داشته باشند، با پای پیاده خود را به کربلا می‌رسانند. ... ادامه مطلب

اوایل انقلاب که حضرت امام (ره) برای نخستین بار تحت عمل جراحی قرار گرفتند و چند روزی در بیمارستان بستری شدند با خدا نجوا کردم و گفتم: خدایا! از عمر فرزند خردسال من بکاه و بر عمر امام امت بیفزا! چند روزی نگذشت که طفل خردسالم از دنیا رفت و امام (ره) با سلامت از بیمارستان مرخص شدند! لذا من، پدر دو شهید هستم! یکی شهید دفاع از جان امام و یکی شهید دفاع از حرم! -پدر بزرگوار شهید رجایی فر- ... ادامه مطلب

در نهایت مدیریت جامعه دینی فقط و فقط به دست خدا می‌افتد. تمام مشکلات آن روزی حل می‌شود که در تمام امور زندگی اعم از اقتصاد، فرهنگ، امنیت، سیاست و…. راهکارها فقط از خداوند گرفته شود. ... ادامه مطلب