ناامیدی

باسلام و تشکر
بنده از وقتی به فکر جبران گذشته و حلالیت افتادم بسیارترسو و غمگین وافسرده شده ام.طوریکه وظایف خودمم درقبال همسروبچه هامم نمیتونم انجام بدم.هرلحظه فک میکنم الان مرگم برسه چقدحالم اون دنیابدخواهدبود احساس میکنم هیچکودوم از اعمالم قبول نشده واگرمقبول خداهم شده باشه بابدیهام نابود کرده ام.ازچندنفرحلالیت خواستم ردم کردن آبروم هم رفت.تابلایی به کسی میرسه انگار یه نفر میادمیشینه روسینه ام بهم میگه نفربعدی توهستی هیچ وقتی نداری هیچطور نمیتونی جبران کنی داری میمیری وقت نداری استرس اضطراب وحشت.. نمیدونم چکارکنم واقعا عذاب میکشم راهی برای من هست؟

حجت الاسلام امینی خواه :

سلام علیکم
ما هیچ وقت حق نداریم که از رحمت و فضل خداوند نسبت به هیچ گناهی ناامید شویم. همه‌ی گناهان راه برگشت دارد؛ اگر حق‌الناسی است که خود شخص قبول نمی‌کند یا دسترسی به آن شخص نداریم از طرف او اعمالی را هدیه می‌کنیم و مداومت بر اذکار و بازگشت خالصانه به حق تعالی، مشغول عباداتِ مستحب و واجب بودن و افعال این شکلی خودش نورانیت ایجاد می‌کند و خدای متعال دست ما را می‌گیرد و بالا می‌برد و حقوقی که بعهده ما است هم توفیق ادای آن را می‌دهد و هم به نحوی خودش جبران می‌کند.