عقلانیت؛ یعنی عبودیت و عقل ابزار پرستش است. عقلانیت در حکومت‌داری؛ یعنی بتوان مردم را با مدیریت و تدبیر به سمت خدا و بهشت سیر داد. «الْعَقْلُ قَالَ مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ وَ اکْتُسِبَ بِهِ الْجِنَانُ: عقل آن است که به‌وسیله آن خدای رحمان پرستش شود و بهشت به دست آید.»

الکافی ، ثقه الإسلام کلینی، ج۱، ص۱۱

کسی که می‌تواند نظام سازی کند، نظام سیاسی و نظام اقتصادیش را پیش ببرد ولی هیچ ربطی به خداوند نداشته باشد؛ این شخص شبه عقل دارد. به گفته امام صادق(ع): «این شیطنت است عقلانیت نیست. تِلْکَ النَّکْرَاءُ تِلْکَ الشَّیْطَنَهُ وَ هِیَ شَبِیهَهٌ بِالْعَقْلِ وَ لَیْسَتْ بِالْعَقْلِ: این نکراء است این شیطنت است و این شبیه عقل است و عقل نیست.»