درباره این حدیث
آن چه در منابع روایی وجود دارد مضمون ذیل است که در روایات فراوانی آمده است . رَسُول خدا –ص- در روایتی می فرماید : مَا أَخْلَصَ عَبْدٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً إِلَّا جَرَتْ یَنَابِیعُ الْحِکْمَهِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ ؛ هر بنده ای که چهل روز خود را برای خداوند متعال خالص گرداند چشمه های حکمت از قلبش بر زبانش جاری می گردد .
( بحارالأنوار ۶۷ ۲۴۲ باب ۵۴ )
اگر اینطوره پس چرا مثلا استاد امینی خواه رفته درس خونده اینهمه سال زحمت کشیده
خوب اینو می خوند حکمت ها بر زبانش جاری می شد
آیا این خالص گرداندن یعنی ناله و ضجه بدرگاه خدا در هنگام سحر بزنیم تا با فرستادش آشنا بشیم؟؟؟
حجت الاسلام امینی خواه :
سلام علیکم
اولاً ما نه تلاشی داشته‌ایم و نه سرمایه ای در علم. ولی بین این دو مسئله نباید خلط کرد.
اخلاص، ناله و ضجه سحری بین عبد و خدا، قرب وجودی و شدت اتصال ایجاد می کند و حجاب های بین خالق و مخلوق را کنار می زند. ولی این به آن معنا نیست که از جهت تلاش های مادی برای رسیدن به نتایج دنیوی بی نیاز شویم. چون فطرت این عالم این گونه است که هر کس به میزان زحمت و تلاشی که دارد مزد می برد. لذا در مسیر کسب دانش نیز به میزان زحمت و تلاش به ما عنایت و عطا خواهد شد.
بدون دیدگاه