مشکل اعتقادی کهنه

با سلام و خسته نباشید
سوالی دارم که برام پیچیده شده و خیلی اذیتم میکنه :
رابطه ما و امامان و خدا باید چگونه باشد؟ دقیق تر اینکه مطلوب ترین حالت کدام و چگونه است؟
ببینید امامان حاضر و ناظر بر اعمال ما هستند. همینطور خدا. از طرفی خدا از رگ گردن به ما نزدیک تر است و از طرفی هم هیچ عملی جز از دریچه امام زمان بالا نمیرود.
طرف حساب ما در کارها و اعمال روزانه مان کیست؟
با که باید رفیق باشیم؟
با که دردودل کنیم و خواسته هایمان را بخواهیم؟
لطفا لطفا مبسوط مبسوط مبسوط توضیح دهید. حتی یک کلمه بیشتر هم کمکم میکند.
سپاس فراوان

حجت الاسلام امینی خواه :

سلام علیکم
اهل بیت جلوه تام حق تعالی بین ما و خداوند هستند و ارتباط ما ارتباط واسطه است، که اهل بیت واسطه ی وجود ما هستند، مثل کسی که کلماتی را تولید می کند از فضای زبان این کلمات تکثیر می شود و بیرون می آید. فضای دهان نهایت اتصال را دارد با کسی که این کلمات را بیرون می دهد و این کلمات هم اتصال شدیدش با همین فضای دهان است که دارد از آن بیرون می آید. اگر این را بتوانیم درک کنیم نسبت ما با اهل بیت و خداوند متعال فهمیده می شود. البته این درک ذهنی نیست و هرچه در مسیر تقوا و عبودیت و اخلاص و طهارت قرار بگیریم فهم مان نسبت به این مسئله بیشتر می شود.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آخرین مطالب

در مکتب لقمان…

به زودی…

صورت ملکوتی علم آموزی

ارزش افزوده اعمال

رزق حسینی

محبت فاسقانه

پدافند اعتقادی

مهندسی مجالس

تفسیر المیزان علامه طباطبایی (ره)

حکمتانه