سلام استاد . میخواستم بدونم کسی که به لطف خدا بالاخره اعمال عبادی اش رو در حد معمول داره و کم نمیزاره و در مسائل معرفتی هم واقعا دوستدار ائمه علیهم السلام هستش و بر امام حسین ع هم اشک میریزه … ولی نمیتونه از شر یه گناه خلاص شه … البته تلاش هم کرده و مثلا تا چند هفته ای هم موفق شده اون گناه رو ترک کنه ولی بازم برگشته سر خونه ی اول … راه چاره چیه استاد؟ آیا همچین کسی جزو اصرار کنندگان بر گناه حساب میشه؟ آیا هنوز میشه به بهشت و سعادت امید داشت؟
حجت الاسلام امینی خواه :
سلام علیکم
اصرار بر گناه بدین معناست که ما مداومت بر گناه داریم و بنای ترک گناه و استغفار نداریم.
ولی کسی که با هر بار معصیت توبه می‌کند و برمی‌گردد، این اصرار گناه به حساب نمی‌آید.
این استغفار است و در آخر خدا کمکش می‌کند و از گناه نجاتش می‌دهد.
نباید ناامید شد و وسوسه شیطان نباید در ما اثر بگذارد و اگر هرروز گناه کردیم، هر روز باید استغفار کنیم تا بالاخره با فضل و رحمت و عنایت حق تعالی بر وسوسه و نفس غلبه کنیم
بدون دیدگاه