در سیره امام مجتبی علیه السلام لؤلؤ درخشنده با حلم حضرت شکل گرفته است که سراسر سیره حضرت فوران از این علم دارد، گوشه گوشه را که نگاه می کنید علم حضرت مجتبی علیه السلام تلألؤ می‌کند
حالا یکی از وجوه شباهت لؤلؤ با حضرت مجتبی علیه السلام هم در همین است. امام مجتبی علیه السلام حالت شأن در سیره شان در حفظ اسلام و آن سیره اخلاقی ایشان، مبارزاتی شأن به قول معروف این شکلی مانند لؤلؤ بود. همه زوائد را در خودشان حل کردند.

سخنرانی با موضوع «جنگ دو خانواده» توسط حجت الاسلام مصطفی امینی خواه
این جلسات در تاریخ محرم سال ۱۳۹۱، در شهر مقدس مشهد برگزار شده است

روز مباهله، روز جهاد با نفس است به این معنا که انسان برای اثبات و پیشبرد عقاید و ارزش هایش، جانش را هم کف دست خودش قرار می‌دهد.
« فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ»
سوره آل عمران،آیه ۶۱

سخنرانی با موضوع روح بزرگ
توسط حجت الاسلام مصطفی امینی خواه

لؤلؤ محصول دفاع از صدف در برابر خطرات است، امام حسن مجتبی علیه السلام هم حالت و سیره اخلاقیشان مانند لؤلؤ بود. همه زوائدی که در بیرون وجود داشت را در خودشان حل کردند و همه مصیبت ها را در خودشان با خون دل جای دادند
که این لؤلؤ درخشان همان «حلم» امام حسن مجتبی علیه السلام است.

تحلیلی تمدنی – جامعه شناختی از دوران امام حسن مجتبی (ع)