« این جلسات سال ۱۳۹۷ و در مدرسه علمیه حضرت مهدی(عج) مشهد مقدس برگزار شده است.»

کسی که غرق در خودش است، فانی در خود و عبد خودش است، خودش؛ یعنی موهومات و منِ پایینی و منِ عادی.
همیشه دنبال این است که نمادهایی از خودش بگذارد، از خود سلفی بگیرد و اگر کتابی نوشته یا جزوه‌ای یا عکسی دارد یا اگر از او تقدیر انجام‌شده است یا مدرک دانشگاهی و غیره؛ همیشه نمادهایی از خود می‌خواهد بگذارد، جلوه دهد و دائم توجهات را به خودش جلب کند.
این می‌شود جلب‌توجه. یک کسی هم می‌خواهد دائماً توجهات را به‌حق‌تعالی جلب کند:

این کتاب، یک ادبیات خاصی دارد. حالا عزیزان می­خواهد بخوانند، خیلی خودشان را مقید نکنند که کتاب را از اول بخوانند. اول فهرست را بدهید بخوانند. مطالب هم اصلاً به همدیگر پیوستگی ندارند. نظم منطقی هم ندارند. از هرکجا که خواندید، درست است. ان‌شاءالله خدا قبول کند. از فهرست نگاه کنند. از هرکجا که خواندید، درست است.

هر پست اینستاگرامی، گلدانی دلرباست؛ اگرقدر بدانیم وساقه های امید و آرامش را هدر ندهیم. امید و آرامش، کیمیای نایافتنی بشر است. اگر در گلخانه اینستاگرامی ما یافت شد، چشم و دل های زیادی سیر خواهند شد.
«برشی از کتاب این است گرام»