سخنرانی مجازی در وبینار با شیعیان مقیم اروپا با موضوع وادی شفاعت توسط حجت الاسلام مصطفی امینی خواه

رسانه، کارکردهای از قبیل؛ زیبا نمای، بدریخت نمای، بزرگنمایی، کوچک نمای، مهم نمای، عادی نمای، عادی‌سازی، بحران سازی، فراگیر سازی، خصوصی‌سازی و… دارد. هرکدام از این‌ها نردبانی دوسویه است؛ می‌تواند فرهنگ و ملتی را به آسمان ببرد و می‌تواند به چاهی اندازد که هیچ ریسمانی کارگر نیفتد!

امام جواد علیه السلام: «با هیچ کس دشمنی مکن تا آن که رابطه میان او و خدای متعال را بدانی اگر نیکو باشد، خدا او را در اختیار تو نمی نهد پس با وی دشمنی مکن و اگر بد بود همین آگاهیت به آن تو را کفایت می کند پس با او مستیز.»
اعلام الدین ص ۳۰۹

از امام صادق علیه السلام روایت داریم که معاویه به مردم ایمان را یاد می داد اما از کفر به خدا نمی گفت از محبت خدا می گفت اما از کینه و نفرت ابلیس نمی گفت. حرکت به سوی حق تعالی بدون کفر به ابلیس معنا ندارد.
کافی، ج ۲، ص ۴۱۵

جامعه‌ای عقلانی می‌شود که برای مثال: بدون زد و بند، بدون بالا بردن قیمت آب، بدون قطع کردن آب، مردم بدانند که اسراف نکنند و فقط چون یک ضابطه‌ی شرعی است آن را رعایت کنند. این ضابطه‌ی شرعی، قانون و محکم است؛ چنین جامعه عاقل می‌شود.

به حضرت علی علیه‌السلام می‌گفتند مثل معاویه باش ولی حضرت می‌فرمودند: «میدانم شما با شمشیر اصلاح و انسان می‌شوید که کنایه از فضای رعب و وحشت در دوران معاویه است، ولی من به قیمت جهنم رفتن خودم شمارا بهشتی نمی‌کنم.» عقلانیت؛ یعنی تدبیر بهشتی کردن مردم به‌گونه‌ای که خودمان جهنمی نشویم.

آیا ما عاقل هستیم؟
عقل از عِقال می‌آید. در زبان عربی عِقال آن چیزی است که به‌پای شتر می‌بندند تا مهارش کنند. بنابراین عقل؛ یعنی مهار یا قدرت مهارکنندگی انسان با خودش عاقل است یا از عاقلی خط می‌گیرد؛ یعنی زمام و مهارش در دست شخصی عاقل است. به همین ترتیب شاخصه‌ی عقلانیت در جامعه این است که بدانیم مهار و زمام آن دست کیست؟ چه کسی خط می‌دهد؟ به کجا وصل است؟ وقتی ابزارهای مهارکننده الهی نیست عقلانیت غیر الهی می‌شود (نکراء). اما وقتی ابزارهای مهارکننده الهی باشد این جامعه عاقل است. درنتیجه جامعه عاقل، جامعه قرآنی است. (قرآن ابزار مهارکننده الهی است.)

جناب مسلم به مردم کوفه هشدار داده بود که یزید به کوچک و بزرگ شما رحم نمی‌کند اما آن‌ها به سخنان مسلم توجهی نکردند. به‌حساب تجربه‌ای که از دو امام قبلی داشتند فکر می‌کردند امام حسین (ع) هم مذاکره می‌کنند و کوتاه می‌آیند. وقتی اولاد پیغمبر (ص) را در اسارت از این شهر رد می‌کردند، مردم کوفه نوحه‌سرایی می‌کردند و به سروصورت خود لطمه می‌زدند!

صفوان از اصحاب امام کاظم (ع) بود. از طریق کرایه دادن شتر معیشت خود را می‌گذراند و به همین دلیل به او جمال می‌گفتند.
یک‌بار او شترهایش را به هارون‌الرشید کرایه داد تا به حج برود!
امام (ع) به او گفتند:«چرا شترهایت را به او کرایه دادی؟» عرض کرد: «او به‌قصد رفتن به حج شترها را کرایه کرده! خود من هم قرار نیست با او بروم.»
حضرت فرمودند: «آیا همین مقدار دوست داری که او از حج برگردد تا کرایه تو را حساب کند؟»
گفت: «بله.»
حضرت فرمودند: «هر کس دوست داشته باشد که ظالمان زنده باشند با آن‌ها محشور می‌شود.»

موج جمعیت میلیونی اربعین، کمتر از شأن امام حسین (ع) است. آن‌چنان کشتی نجاتی، دریاهایی کش‌دار تر از جمعیت اربعین می‌طلبد. دیر نباشد روزی که همه عالم، اقیانوس شود تا عظمت «سفینه النجاه» رخ نماید.