گاهی ذهن متوجه امام زمان (عج) ما است؛ ولی دل بی‌تاب و بی‌قرار نیست. همین‌که انسان ابراز علاقه و خستگی می‌کند و می‌گوید آقا بدون شما به ما سخت می‌گذرد. می‌بیند دل بی‌قرار می‌شود، این بی‌قراری اگر به اوج برسد حتماً موردتوجه و عنایت خاص امام زمان (عج) در خواب‌وبیداری قرار می‌گیرد.

زمانی عنایت خداوند شامل حال ما می‌شود که دل باور کند، دل بی‌قرار شود، دل بخواهد. خداوند به دل نگاه می‌کند به عقل و علم کاری ندارد. گاهی ذهن پر از مفاهیم است و صدها جلد کتاب در مغز نهفته هست؛ ولی دل خالی از نور است. باور و یقین با عمل کردن شکل می‌گیرد.