یک مشکلی این است که ما با امیرالمؤمنینی مأنوس هستیم که زاییده ذهن ما است.

باز یک روایت دیگر که جابر بن یزید جُعفی از حضرت پرسید: «کَیْفَ أَصْبَحْ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ؟»؛ حضرت فرمودند: «اَصبَحْتُ مَحْزُوناً.» تعجب کرد، گفت آقا شما محزونید؟ حضرت فرمود: «وَ لَکِنْ حُزِنَ حُمِّلَ اَلاِخْرَهِ ؛ من محزونم؛ حزنم از جنس دنیا نیست.» حضرت فرمودند که: «عاقل، غصه ­ی دنیا را نمی­خورد؛ عاقل، همِّ آخرت را دارد؛ حزن آخرت را دارد؛ إذا حَزَنَه اَمرٌ.»
خب حزن حضرت چه بود؟ «حُزِنَ حُمِّلَ اَلاِخْرَهِ»؛