سیستم دین بر مبنای «توجه» و رفع موانع آن است؛ و «عبد» کسی است که به خداوند متعال «کمال توجه» را دارد تا به معرفت و توحید برسد
پس «عبدالله» بودن یعنی کمال توجه به خدا

از نشانه های غرور نسبت به خدا آن است که بنده، استمرار و اصرار برگناه داشته باشد و در همان حال آرزومند بخشایش الهی باشد.
حیاه الامام الهادی، ص۱۶۴