همه غصه و ناله اهل معنا از این است که ربوبیت و عنایت حق تعالی، دائما جاری است ولی عبودیت و توجه ما دائمی نیست و همان توجه و طاعت نیز از خود او و فیض دیگری است.

عبدالله در قرآن چه کسی است؟ حضرت مسیح. عبدالله است؛ عبدالله که شد چه کاری را انجام می­دهد؟ گِل برمی­دارند، در دست نگه می­دارند، قالب درست می­کنند، پرنده درست می­کنند و در آن می­دمند وزنده می­شوند. این می­شود عبدالله. بعد در مورد حضرت مسیح فرمودند که: «وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ»؛ کسی که عبدالله شد، وجیه می­شود.

غفلت؛ یعنی توجه ندارد. اعراض؛ یعنی توجه دارد؛ اما روی برمی‌گرداند.
کافر غفلت دارد؛ چون معاد را تصور نمی‌کند و چون معاد را چیز قابل‌توجهی نمی‌داند از آن روی برگردان است؛ مثلاً شما الآن می‌دانی چیزی پشت آن دیوار است؛ اما می‌گویی به چه درد من می‌خورد؟ به حسابش نمی‌آورید؛ اما اگر بدانی روزی می‌خواهی پشت آن دیوار زندگی کنی برایت مهم می‌شود.