این روزها همه در تب و تاب انتخابات ریاست جمهوری اند. اما در پس این همه تکاپو ، سرانجام یک نفر و نه بیشتر! به ریاست جمهوری خواهد رسید.
اما مملکت درون ما نیز نه فقط چهارسالی یکبار بلکه هر روز در کشاکش ریاست جمهوری است.
در مملکت نفس ما همیشه آشوب و اضطراب بین دو کاندید انتخاباتی است.
یک طرف جنود عقل و ملائکه و اولیای الهی و طرف دیگر جنود جهل و شیاطین و اولیای طاغوت.
مملکت درون ما وقتی آباد خواهد بود که قوه قضاییه را “نفس لوامه” عهده دار شود و قوه مقننه در دست “وحی” باشد و قوه مجریه را “عبودیت” در اختیار گیرد.

بعد از خدا، قبل از اینکه مردم به گردن ما حق داشته باشند خودمان به گردن خودمان حقی به نام حق‌النفس داریم که این حق به این معناست که ما باید همه‌چیز خود را در راستای عبودیت خدا قرار دهیم و هریک از اعضای ما در این راستا بر گردن ما حق دارد.

نفس، آنچه نیاز دارید را تولید می‌کند. بر مبنای حکمت صدرایی نفس گرگ است که به او چنگال داده است؛ چون برای گرگ شدن نیاز به چنگال داشته است. نفس گرگی به بدن گرگ پنجه میدهد.
اگر نفس شما به بدنت چشم نداده است به خاطر این است که مسیر قرب شما مسیری است که نیاز به چشم نداشته است. «وَ لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَهَا»

سخنرانی با موضوع استعدادت را دریاب