بعضی روایت داریم که می‌گوید همین یک لا اله الا الله که می‌گوید تمام است، این پدر و مادر بار خود را بسته‌اند و غرض خلقت این بچه حاصل شد. اگر پدر و مادر بفهمند چه اثری از این لا اله الا الله بچه نصیب آنها می‌شود، کلاه خود را به عرش می‌اندازند.

شما با یک ابرکامپیوتر طرف باشید که یک سر یک طرف کنید به آن واکنش نشان می دهد، و مثلا پیام به او مخابره می شود و یکسری داده می دهد و یکسری چیزها را برای مثال حذف می کند؛ فعالیت های جدیدی را اجرا می کند؛ اگر با چنین ابرکامپیوتر مواجهه شوید، چکار می کنید؟!

« یا مَعشَرَ الشِّیعَهِ؛ اینقدر شما شیعیان ریزش دارید که آخر از شما فقط به اندازه سرمه در چشمان و نمک در غذا می ماند.»
امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند: «أَمَا إِنَّکُمْ لَنْ تَرَوْا مَا تُحِبُّونَ وَ مَا تَأْمُلُونَ یَا مَعْشَرَ اَلشِّیعَهِ حَتَّى یَتْفُلَ بَعْضُکُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ؛ ظهور مهدی (عج) ما را که منتظر آن هستید، محقق نمی­شود مگر اینکه شما شیعیان تف به صورت هم بیاندازید.»

در سیره امام مجتبی علیه السلام لؤلؤ درخشنده با حلم حضرت شکل گرفته است که سراسر سیره حضرت فوران از این علم دارد، گوشه گوشه را که نگاه می کنید علم حضرت مجتبی علیه السلام تلألؤ می‌کند
حالا یکی از وجوه شباهت لؤلؤ با حضرت مجتبی علیه السلام هم در همین است. امام مجتبی علیه السلام حالت شأن در سیره شان در حفظ اسلام و آن سیره اخلاقی ایشان، مبارزاتی شأن به قول معروف این شکلی مانند لؤلؤ بود. همه زوائد را در خودشان حل کردند.

گفتند امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بیایند چه می کنند؟ گفتم همه را به تنظیمات کارخانه برمی‌گردانند.
ماه رمضان این کار را با ما می‌کند.
حال و هوای عید فطر نیز این گونه است، برگشت است، برگشت به فطرت است.
خب وقتی به فطرت برمی گردیم باید چه کار کنیم؟ باید برویم دور امام معصوم جمع شویم، این گونه انسان را تربیت می کند. اصلاً عید های ما جالب است، مهندسی خدا را در این اعمال ببینید؟

نوری که خدای متعال در این ماه تجلی می‌دهد، چیست؟ قرآن است.
ماه رمضان ظرف نزول قرآن است، یعنی چه؟ یعنی اگر یک دل صاف بیاید، حقیقت قرآن را درک می‌کند. لذا یک آینه صاف در این عالم داریم، حضرت بقیه الله ارواحنا فداه، شب قدر هر آنچه از قرآن می تابد، به او می تابد. بازتابش جالب است، بازتابش چیست؟ هر آنچه است، تقدیرات خلایق است.

حضرت عیسی (ع) در بین انبیاء نماد برکت هستند و حضرت جوادالائمه (ع) در بین ائمه نماد برکت هستند.

یک مشکلی این است که ما با امیرالمؤمنینی مأنوس هستیم که زاییده ذهن ما است.

کار جبهه‌ی حق بدون آدم پیش نمی‌­رود. آدم می­‌خواهد، کمّاً و کیفاً. هم آدم می­خواهد؛ یعنی آدم‌حسابی و هم آدم می­خواهد؛ یعنی نیروی انسانی می­خواهد.

امام حسین (ع) دیگر از خواص آدم ندارند. افرادی که پای رکاب ایشان آمدند، یکی سیاه زنگی است که برده ابوذر بوده است؛ آن‌یکی نصرانی است که تازه‌مسلمان شده است و با همسر و مادرش آمده است؛ آن‌یکی عثمانی است.