!! توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تولید شده است !!
بسم الله الرحمن الرحیم. اللهم اجعل ثواب مجلسی و منطقی رضاک. حدیث چهاردهم کافی: قال اباعبدالله علیه السلام: «اذا جمع الله عزوجل الاولین و الاخرین، یَهمُّ به شخص قد اقبل لم یَرَ قط احسن صورة منه، فاذا نظر الیه المومنون -و هو القرآن- قالوا: "هذا منا، هذا احسن شیء رَأَیناه"». شبیه اول وقتی خدای متعال اولین و آخرین رو جمع می‌کنه، ناگهان یه شخصی میاد. زیباتر از او وضعیت و صورت دیده نشده. مؤمنون وقتی بهش نگاه می‌کنند، می‌گن که: "این از ماست، این زیباترین چیزیه که دیدیم."

«فَإن انتَهی الی آخِرِهم جازَهم. ثم الیه الشهداء، حتی اذا انتها الی آخرهم جازهم هذا القرآن. فیجوزهم کلهم حتی ینتهی الی المرسلین فیقولون: "هذا القرآن". فیجوزهم حتی الملائکة فیقی القرآن حتی یقف عن یمین العرش.» همه اینا رو رد می‌کنه، دیگه ملائکه، اونا. میاد سمت راست عرش می‌ایسته. «فیقول الجبار: و عزتی و جلالی و ارتفاع مکانی، لاکرمن الیوم من اکرمک، و لَأُهینَنَّ من اهانتک.» هرکی قرآن رو اکرام کرده، اکرامش می‌کنم. هرکی اهانت کرده، اهانت می‌کنم.

احادیث عجیب‌تری هم داریم؛ همین جلوترم هست که می‌فرماید که قاعده اینه که به اهل قرآن و حاملین قرآن گفته می‌شه که: «انا حرب لمن حارب حسین.» وقتی که روایتو می‌خونیم، چند سال پیش با بقیه اساتید شوخی می‌کردیم، می‌گفتیم: "کارمون در اومد دیگه، زیارت عاشورا باید بریم." جوادی آملی مشکلاتی دارند دیگه. هیچی دیگه، پدر آدم، خلاصه جوادی، جایگاه حامل قرآن. اینا هم که خب باب اول این روایات. می‌فرماید که پیغمبر اکرم فرمود: «ان اهل القرآن فی اعلی درجة من العالمین ما خلا النبیین و المرسلین.» اهل قرآن تو بالاترین درجه. انبیا و مرسلین نمی‌رسه. «فلا تستضعفوا اهل القرآن.» ضعیف نشوید. مرید اهل قرآن رو، حقوقشون رو، ضعیف نشمارید. کم نگیرید ازشون، کم نگیرید، «فان لهم من الله العزیز الجبار لمکان علی.» اینا خیلی جایگاه ویژه‌ای پیش‌خدا دارند.

مطالعه حدیث بعدی از امام صادق: «الحافظ للقرآن العامل به، مع سفرة الکرام البررة.» یه چند نکته ساده. اونایی که حافظ قرآن‌اند، اینجا «حافظ» به نظر می‌رسه که اعم از حفظ عبارات و الفاظ باشه. «عامل»، یعنی اینکه این، حالا اینم تشکیکی مراتبه، اون درجات بالاش که خوب اسرار و حقایق و معارف و اینهاست، پایین‌ترش اینه که همینایی رو که یاد گرفته رو بهش ملتزمه. التزام عملی داره، التزام اخلاقی داره، التزام اعتقادی داره. امشب، حامل قرآن، به یک معنا حافظ قرآنم همینه. داره صیانت می‌کنه از این معارف، از این حقایق، در حد خودش گرفته و داره پیش می‌ره با اینها. و «عامل»م که خب مشخصه. این همراه سفره کرام برره‌ست که خب اینها ناقل معارف‌اند. یعنی کانَه دائماً، خب کسی همراه اینها باشه، یکی از برکاتش اینه که از الطاف الهامی اینها بهره‌مند می‌شه. «مَن سَفَرَ البَرَرَهَ یکونُه.» نه بعداً، همین الان با ایناست. خب این همنشینی، این انس، اینو سفر کرام برره، حامل معارف‌اند، ناقل معارف‌اند، حقایق را منتقل می‌کنند. خب کسی دائماً همنشین اینا باشه، یه چیزی گیرش میاد.

خب حدیث بعدی رو هم بخوانیم از امام صادق علیه السلام که از پیغمبر اکرم نقل می‌کند: «تَعَلَّموا القرآن فانه یأتی یوم القیامه صاحبه فی صورت شاب جمیل، صاحب اللون.» «شاب» به معنای اینه که رنگش مثلاً دگرگون شده واسطه سفر گریه، واقعی پدیدۀ حادثه‌ای روز قیامت. قرآن صاحبش را می‌آورد در چهره یک جوان جمیل که حالا رنگش مثلاً رنگ خاصی است، چهره دگرگون شده است. «أنا القرآن الذی کنتَ سَهَرْتَ لیلک» -او صاحبش، با اون کسی که معانست با قرآن داشته- قرآن می‌فرماید که: "من همون قرآنی‌ام که شب‌هات رو به بیداری کشوندم، «و اهْجَرتُ نهارَک» روزها رو، خلاصه تو رو تشنه کردم، «و اجففتُ رِیقَک» آب دهنتو خشک کردم، «و اسلتُ دمعتُک» و اشک‌هات رو جاری کردم. «اَعُولُ معک حیث ما عولتَ» هرجا بری هستم، هرجا ببرنت هستم. «و کل تاجرین من وراء تجارته»". خیلی تعبیر تاجری پشت تجارتشه، تجارت حقایق و معارف کرده. "و انا الیوم لک من وراء تجارت کل تاجرین." من الان پشت تجارت هر تاجریم، "و سیأتیک کرامة من الله عزوجل." از جانب خدای متعال، تا خوشحال باشی. یه تاجی براش میارن. «امان بیمینه، امان نامه در دست راستش می‌دن. و الخلد فی الجنان بیساره.» همون دعایی که در وضو: «اَتِنی الامانَ فی یمینی و الخلدَ فی الجنه.» خلد در بهشت را به دست چپش می‌دن. «و یُکسا حلّتین.» دو تا حله تنش می‌شه. «ثم قال له: اقرأ و ارقأ.» بهش می‌گن که: "بخوان و برو بالا." «فکلما قرأ آیةً رفعه.» فعل امر از «رَقِیَ» ثلاثی مجرد از «ترقی»، ترقی باب تفعلشه. «ورقه های شاد های سکت باشه.» بله بله. پاورقی زدن‌های سند و زبانیه، سکوت مشخص بشه. چیزی چسبیده مثل سکّه‌ی کار ویرگول می‌کنه. «فکلما قرأ آیةً رُفِعَت له درجةٌ». ورقیّتین. خیلی این معمولاً تو این مکتب القرآن و اینا این حدیثو استفاده می‌کنند. کسی که قرآن رو خودش انس داشته، به پدر و مادرشم اگر مؤمن باشند، حله‌ای پوشانده می‌شه. «ثم یُقالُ لهما: هذا لما علمتم و ما قرأتُم.» قرآن. بچه، قرآن یاد دادید. انگار دخالت داشتند در تعلیم قرآن برای او. لذا از این حله به او می‌پوشونند.