‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼
بسم الله الرحمن الرحیم. ابی‌عبدالله علیه السلام، عن آبائه علیهم السلام قال: "إن من التواضع، أی کذا در اصل: أن یُرزا بالمجلس دون المجالس و أن یسلم علی من یلقی و أن یترک المرء و إن کان محقاً و لا یحب أن یحمد علی التقی."
خیلی نکاتی که می‌فرماید، واقعاً ببینید روایات چقدر متفاوت با فضای ذهنی ما از اخلاقیات و تصوراتی که نسبت به مسائل اخلاقی داریم، کاملاً متفاوت است. روایت حق مطلب را اشاره می‌کند با همه‌ی بروزات و جلوه‌هایی که یک چیزی می‌تواند داشته باشد و راه در رو هم نمی‌ماند برای آدم. اینجا حضرت بروزات تواضع را می‌فرمایند: اینکه راضی باشی به مجلسی دونِ مجالس. یعنی همان‌جایی که گیرت آمد، دنبال جای دیگری نباش. چشمت دنبال جای ویژه‌ای نگردد. هر جا گیرت آمد بنشین. در اتوبوس این‌جوری هستیم، در مترو این شکلی هستیم، جاهای خوب سریع… توی کلاس، مسجد و حرم و بالاسر قشنگ نشسته، دو ساعتی دارد تسویه حساب می‌کند، راضی نمی‌شود به جای دیگری، به همین جا. فقط به هر جایی که نشستی راضی باش.
پیغمبر اولین جایی که پیدا می‌کردم... چه رسد ما در حالِ بزرگان اولیا خدا، خیلی از این قبیل مسائل، فراوان دیدی. مجلس ختم آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی بود؛ بعد شب دفن ایشان بود به نظرم، اولین مجلسی بود که برگزار شده بود. سخنران مجلس استاد بزرگوار مسجد اعظم، آقای پورن، استاد ما. چه شکلی می‌خواهد بیاید وارد شود که حالا مسجد همه جا، پای ایشان بلند می‌شوند؟ می‌خواهد چه‌کار کند؟ برای من جالب بود، می‌خواستم ببینم واکنش ایشان چیست. حالا مسجد همه، مسجد، جلو پای ایشان بلند شدند، مراجع، علما. ایشان چه واکنشی؟ تک‌تک سلام و علیک می‌کند، سریع در می‌رود. اصلاً توجه نمی‌کند، چه‌کار می‌کند. وسط‌های مجلس دیدم همین‌طور که جوای شمس را داشت می‌خواند، مداح حرم، استاد، دیدم هی یک خورده می‌آید جلو می‌نشیند، هی یک خورده بین جمعیت هی گول می‌زند می‌رود جلو، هی می‌آید جلو، می‌آید جلو. یکی دو دقیقه مانده به من برسد، منبر نشسته دارد نگاه می‌کند. خیلی عجیب بود این تواضع این است. فیلم بازی کردن نه!
به هر کسی که ملاقات کردی سلام بدهیم و مراء را ترک کنیم، هرچند بر حق باشی و دوست نداشته باشی که حمد بشوی بر تقوا. چه آدم خوب و سالم و مؤمن، حزب‌اللهی. دوست داشتنش... اینجا دیگر بحث دوست داشتنش است. نصیب خود من بکند، شما آمین بگویید.