‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼

بسم الله الرحمن الرحیم.
ابی عبدالله علیه السلام قال: "مر علی بن الحسین علیه السلام علی المجذومین و هو راکب حماره و هم یتقدمون."
امام صادق علیه السلام فرمودند که امام سجاد علیه السلام بر جذامی‌ها عبور می‌کرد و حضرت سوار بر مرکب خود بودند. جذامی‌ها (می‌خواستند) به حضرت غذا تعارف کنند.
خود این تعارف مایه ناراحتی است؛ دیگر (اگر کسی) عقلش نمی‌رسد که چه کسی را باید کجا دعوت کند، تعارف می‌کند. حالا حضرت سوار بر مرکب هستند و دارند می‌روند؛ این‌ها هم نشسته‌اند بغل خیابان و جذامی هم هستند. این گروه به حضرت غذا تعارف کردند.
"فقال: أما لو لا أني صائم."
فرمود: "اگر این‌طور نبود که من روزه بودم (قبول می‌کردم)؛ می‌آمدم با شما غذا می‌خوردم."
"فلما سارَ إلی منزلِه، امر بطعام فصنع."
حضرت که به منزل رفتند، دستور دادند غذایی درست شود.
"و امر أن یَتفوَقُوا."
و دستور دادند که به این غذا بسیار برسند (آن را خوب درست کنند)؛ غذای خیلی خوبی درست کنند و خیلی باکیفیت و درست و حسابی باشد (در آن تنوع غذا را خیلی خوب درست کنند).
"ثم دعاهم."
بعد این‌ها را دعوت کرد.
"فتقوُّوا عنده و تغدّوا."
که آن‌ها بیایند منزل حضرت. خب، یک وقت ناراحت نشده باشند، با خودشان نگفته باشند ما چون جذامی بودیم، بابا (حضرت با ما) غذا نخورد. معلوم شود که حضرت به خاطر روزه غذا نخوردند. آمدند (و برای) افطار حضرت، همه دور هم همان غذایی که حضرت درست کرده بودند، دور هم خوردند.
روایت دیگری است که (در آن) حضرت فرمودند که این‌ها فقرا بودند که دور هم جمع شده بودند. و خب، وقتی فقرا غذا بخورند، باز غذایشان متفاوت است دیگر. معلوم می‌شود که این‌هایی که (حضرت) گرفتن از این و آن خرمایی را نشست.
"إن الله لا یحب المستکبرین."
خدا از آدم‌های متکبر خوشش نمی‌آید.
خب حالا آدم (وقتی) می‌بیند (که) طرف می‌گوید: "ما چون وضع اقتصادیمان مثلاً این‌جور است، اقوام اصلاً خانه ما نمی‌آیند." خب، حالا اینکه یکی خودش غذا درست کند و پاشه بیاید، هیچ‌کس اصلاً کاری به کار این بنده خدا ندارد. جلوه‌ها و بروزات تکبر که خدا ان‌شاءالله (ما را) با ارزش نجات دهد.