‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼
بسم الله الرحمن الرحیم.
در سوره مبارکه صف به موضوع آزار پیامبر رسیده بودیم. آزار پیغمبر باعث انحراف انسان می‌شود و انسان را از هدایت الهی محروم می‌کند. یک مورد از آزار پیامبر را که به‌صورت ناخواسته انجام می‌شد، عرض کردیم؛ وقتی که در ارتباطات، آدم مراعات ادب و شأن و شئون را نمی‌کرد با پیامبر اکرم، پیامبر اذیت می‌شدند. اما مدارا می‌کردند با افراد و تحمل می‌کردند این خودسری‌های افراد، بی‌توجهی‌های افراد و بی‌ملاحظگی‌های افراد را. این بی‌ملاحظگی‌ها موجب آزار پیغمبر می‌شد. خب، یک وقت‌هایی این بی‌ملاحظگی‌ها مسائل رایجی است در عُرف. به هر حال افراد هنوز آن‌قدر تربیت دینی نشده‌اند که سر وقت بیایند، سر وقت بروند، درست سؤال بکنند، ادب را رعایت بکنند، درست خطاب بکنند. این یک بخش کار است، همان هم موجب آزار می‌شود. در همان‌جا هم اصحاب پیغمبر دستور می‌دهند که پیغمبر را درست صدا بکنید، آن‌جوری که همدیگر را صدا می‌زنید، پیغمبر را صدا نزنید. صدایتان را از صدای پیغمبر بالاتر نبرید. پیغمبر آن‌قدر کریم بود که وقتی هم یک کسی صدایش را کمی بالاتر می‌برد، خود پیغمبر صدایش را بالاتر می‌آوردند که صدای آن شخص بالاتر نشده باشد؛ چون قرآن فرمود: "اگر صدای کسی از صدای پیغمبر بالاتر باشد، اعمالش حَبْط و نابود می‌شود." یعنی آن‌قدر پیغمبر باحیا بود و رحیم بود، تذکر نمی‌داد این آیه را که اگر صدایتان بالاتر برود اعمالتان حبط می‌شود. خودش صداش را کمی بالاتر می‌آورد که جبران بکند قضیه را. اذیت می‌شود، ولی چون رحیم است به رو نمی‌آورد. چون باحیا است چیزی نمی‌گوید. ولی ما باید خودمان را تطبیق بدهیم با آن استانداردها.
ما باید ملاحظه داشته باشیم، ما باید حواس‌مان جمع باشد. بی‌ملاحظگی موجب آزار پیغمبر می‌شود، همان‌طور که بی‌ملاحظگی موجب فسق می‌شود و باعث می‌شود آدم از حد و حدود بندگی و تکلیف خارج شود. وقتی این‌طور شد، انسان از رحمت و فیض و هدایت الهی محروم می‌شود.
یکی از آزارهایی که به پیغمبر می‌دادند در سوره مبارکه توبه، آیه ۶۱ است: "وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ" بعضی‌ها پیغمبر را آزار می‌دهند، چی می‌گویند؟ "وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ" می‌گویند پیغمبر گوش است. "قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ". پیغمبر هر که هرچه می‌گفت گوش می‌دادند، توجه می‌کردند، التفات نشان می‌دادند، تو ذوق کسی نمی‌زدند، رو حرف کسی حرف نمی‌زدند، کسی را خراب نمی‌کردند، ضایع نمی‌کردند. برای همین، یک عده‌ای دست گذاشتند روی این و گفتند: "بابا پیغمبر هرکه هرچه می‌گوید گوش می‌دهد. این گوش است، انگار از خودش اراده ندارد، تصمیم ندارد، گوشش به دهان همه است." قرآن می‌فرماید: "نه، پیغمبر این‌جور گوشی نیست. او "أُذُنُ خَيْرٍ" است؛ گوشش به خیر است و این گوش دادنش هم خیر است، رحمت است، اثر لطف است، اثر پدر بودن است، اثر توجه به همه افراد جامعه است، نه اینکه از همه متأثر است، اثر عدم قدرت تصمیم‌گیری. بعضی‌ها گوش‌شان به دهان همه است؛ چون قدرت تصمیم‌گیری ندارند. هرکه هرچه بگوید این‌ها گوش می‌دهند و تکرار می‌کنند، بعداً می‌بینی یک چیزی، یک کسی از این‌ور، یک چیزی می‌گوید، کسی از آن‌ور یک چیزی می‌گوید و دوتایشان با هم تناقض دارد. این بزرگوار هر دو تا حرف را می‌گوید. گاهی داریم در شخصیت‌ها. پیغمبر این‌جور گوشی نبود. پیغمبر گوشی بود که رحمت بود، اثر ترحم و توجه بود که پیغمبر گوش می‌کرد. بعد هم، این گوشی که به حسب ظاهر به شماها داشت که اثر توجه و رحمت بود، گوش واقعی او فقط به خدا بود. از یک نفر فقط حرف‌شنوی داشت، آن هم حق تعالی.
بعد می‌فرماید که شما با این حرف‌هایتان، با این نسبت دادن‌هایتان دارید پیغمبر را آزار می‌دهید. هرکه پیغمبر را آزار بدهد، "وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ" این‌ها گرفتار عذاب الیم می‌شوند. عذاب دردناک. عذاب الیم وقتی وعده داده می‌شود، معلوم می‌شود که آن فعل، فعل حرام نیست، گناه کبیره است و انسان را از رحمت خدا دور می‌کند. برای همین در سوره مبارکه احزاب، آزار پیغمبر را موجب لعن الهی دانسته است. لعن یعنی دور شدن از رحمت، یعنی گرفتار شدن به عذاب.
در سوره مبارکه احزاب، آیه ۵۷ این‌طور می‌فرماید: "إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ"؛ کسانی که خدا و پیغمبر را آزار بدهند، این‌ها را در دنیا و آخرت لعن می‌کند. هم در دنیا گرفتار می‌شوند، دل‌هایشان قساوت پیدا می‌کند، گرفتاری‌های دنیایی پیدا می‌کنند، گرفتاری‌های خانوادگی و اقتصادی و معیشتی و این‌ها دچارشان می‌شود، هم در آخرت محروم می‌شوند از فیض و هدایت.
این آزار در برابر چی آمده؟ خیلی نکته جالب! این آیه معروفی که ما بعد نمازها تو مساجدمان می‌خوانیم "إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ" آیه قبلی این آیه آزار است. بعد آن آمده. یعنی خدا و ملائکه دائم دارند صلوات می‌فرستند بر پیغمبر، به شما هم دستور داده‌اند که تسلیم پیغمبر باشید ولی شماها بعضی‌هایتان هستند که می‌آیند پیغمبر را آزار می‌دهند. خدا چه می‌کند با این پیغمبر؟ شما چه می‌کنید با این پیغمبر؟ خدا دائم درود و صلوات و رحمت و محبت و توجه، شما هم آزار. این آزار در برابر چیست؟ در برابر تسلیم. آن‌که تسلیم پیغمبر نیست موجب آزار پیغمبر است. آن‌که تسلیم پیغمبر است، بهره‌مند از رحمت خداست، بهره‌مند از صلوات خداست. خدا به پیغمبر صلوات می‌فرستد، به کسی هم که تابع و تسلیم پیغمبر باشد صلوات می‌فرستد؛ یعنی توجه و رحمت خاص. ولی کسی که پیغمبر را آزار بدهد، با چی؟ با تسلیم نبودن، این از آن صلوات و رحمت محروم می‌شود. به جایش چی به او می‌دهند؟ لعن. هم در دنیا هم در آخرت. "وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا" یک عذاب خوار‌کننده‌ای هم نصیبش می‌شود.
در آیات جلوتر به موارد دیگری از این آزار اشاره می‌شود. افرادی که در جامعه می‌آیند حرف‌هایی می‌اندازند، شایعاتی می‌اندازند، اعتبار و جایگاه رهبری پیغمبر را خدشه‌دار می‌کنند. حرف پیغمبر را بی‌اعتبار و سست می‌کنند. تحلیل‌هایی ارائه می‌دهند که دیگر آن فرمان و دستور و خط پیغمبر این وسط سست جلوه می‌کند، بی‌ارزش می‌شود. این‌ها دارند آزار می‌دهند پیغمبر را، دارند آزار می‌دهند رهبر الهی و رسول الهی را و این موجب خشم و لعن الهی می‌شود، موجب انحرافی می‌شود که ما خودمان گرفتارش می‌شویم و از هدایت محروم می‌شویم.
در آیات بعدی این نکته هم اشاره می‌شود که مرتبط با این آیه است، به عنوان آخرین نکته آیه پنجم به این می‌پردازیم و آیه پنجم را تمام می‌کنیم، ان‌شاءالله از جلسه بعد به آیه ششم می‌رسیم. در آیه ۶۹ سوره مبارکه احزاب می‌فرماید که: "يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا"ای مؤمنان! دیگر پس خطاب به کفار و منافقین نیست. "لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَى" مثل آن‌هایی نباشید که موسی را آزار دادند. آن کارهایی که آن‌ها با حضرت موسی کردند که موجب آزار حضرت موسی علیه‌السلام شد، شماها تکرار نکنید. سادگی‌هایی که نشان می‌دادند، هر کسی هر تهمتی به حضرت موسی می‌زد باورشان می‌شد، هر شبهه‌ای می‌انداختند این‌ها تکرار می‌کردند، هر حرف پوچی در مورد حضرت موسی گفته می‌شد جامعه به خودش اجازه می‌داد که این حرف ترویج بشود. در مورد حضرت موسی افکار غلطی داشتند، گاهی این را منتشر هم می‌کردند، منعکس می‌کردند. در حرف زدنشان با حضرت موسی مراعات نمی‌کردند، دقت نمی‌کردند، تسلیم نبودند، حرف گوش نمی‌دادند، راه نمی‌آمدند، اطاعت نمی‌کردند. این‌ها همه آزارهایی بود که این‌ها به موسی می‌دادند. شما این شکلی نباشید. موسی را آزار دادند، شما پیغمبر را آزار ندهید. "فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا" البته موسی را آزار دادند، تهمت‌هایی به او زدند، خدای متعال تبرئه کرد حضرت موسی را. اینجا هم تبرئه می‌شود پیامبر اکرم. پیغمبر که آسیب نمی‌بیند، موسی که آسیب نمی‌بیند. شماها آسیب می‌بینید در این آزار دادن‌ها. "وَكَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِيهًا". موسی پیش خدا آبرومند بود.
"يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا". پرهیز داشته باشید نسبت به مرز الهی و درست حرف بزنید. معلوم می‌شود که آن آزار دادن یک چیزی بوده که به این حرف زدن مرتبط بوده. آن آزار دادن کی رخ می‌دهد؟ وقتی آدم حرف محکم نمی‌زند. در این وقایع خودمان هم، ماه‌های اخیر، سال‌های اخیر این را داشتیم که در تحلیل‌ها و موضع‌گیری‌ها، افراد گاهی حرف سست می‌زنند، موضع ضعیفی را می‌گویند در مورد فرمانده‌های نظامی، در مورد مسائل سیاسی، امنیتی. این‌ها موجب آزار رهبر می‌شود. وقتی حرف، حرف درست و متقنی نیست، در جامعه می‌افتد، ذهن‌ها را مخدوش می‌کند، وحدت را از بین می‌برد، قلوب را از هم فاصله می‌دهد، جایگاه حرف رهبر، فرمان رهبر را بی‌اعتبار می‌کند، سست می‌کند. این‌ها موجب آزار است. این آزار رهبر، عقوبت‌های الهی دارد. پناه می‌بریم به خدای متعال از این عقوبت‌ها و از اینکه جزء فاسقان باشیم.
وصلی الله علی سیدنا محمد و آله.