‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼
بسم الله الرحمن الرحیم.
جعفر بن محمد (علیهم السلام) از آبائش (علیهم السلام) روایت می‌کند که فرمودند: رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «کَلِمَتَانِ غَرِيبَتَانِ فَاحْتَمِلُوهُمَا: كَلِمَةُ حِكْمَةٍ مِنْ سَفِیهٍ فَقَبِلُوهَا وَ كَلِمَةُ سَفَاهَةٍ مِنْ حَكِيمٍ فَاغْفِرُوا.» پیامبر اکرم (صلوات الله و سلام علیه) فرمودند که دو کلمه هست که این‌ها غریب است، دو تا کلمه، دو تا جمله، دو تا کلام که تحمل‌شان برای انسان بسیار سخت است، اما انسان باید با اکرام به آن‌ها تن دهد.
یکی: کلمه حکمتی که انسان از یک سفیه می‌شنود. صفحه ۷: حکیم بلبل! کلمه سفاهت‌آمیز از حکیم. خام‌تحلیلیِ خیلی آبکی. گاهی حکیمی دارد حرف می‌زند که اصلاً خیلی ضعیف است، خیلی پیش پا افتاده است.
حدیث بعدی از امیرالمؤمنین (علیه السلام) است که فرمودند: رسول‌الله (صلی‌ الله علیه و آله و سلم) فرمود: «أفضل ما حلم إلی علم.» چیزی با چیزی جمع نشده بهتر از حلم با علم. زیباترین و بهترین جمعی که صورت گرفته، جمع علم و حلم است. انسان هم دانا باشد، هم اهل مدارا باشد، هم اهل تحمل باشد. بالاخره بخش اعظمی از حلم، تحمل جاهلین است؛ دیگر.
ببینید مثلاً یک دندان‌پزشک، مثلاً یک پزشک که خیلی اهل مراقبت و بهداشت است، این بخواهد برود توی منطقه‌ای که این‌ها هیچ بویی از بهداشت و نظافت و این‌ها نبرده‌اند، چقدر اذیت می‌شود؟ علم دارد. حالا اگر علم نداشته باشد، چه می‌شود؟ هیچ‌کس از علم او بهره‌مند نمی‌شود. آرام آرام به بقیه یاد بدهد: آقا، این جوری است، نظافت این شکلی است. تحمل می‌کنیم؛ خلاصه این سختی را تحمل می‌کند. آرام آرام؛ حالا توی تربیت هم خیلی مهم است دیگر. که انسان بالاخره این؛ حالا فکر کن یک کسی خیلی اهل مراعات و اهل دقت و این‌ها، بعد حالا با همسرش، با بچه‌اش، تا بخواهد به این‌ها بفهماند که بابا این کار غلط است، آن درست است، این جور برخورد، این جور؛ حالا زمان می‌برد، وقت می‌برد. پس بهترین جمع، جمع برکاتی است که نصیب می‌شود.
و بعد عرض کردم، بخش تحمل جاهلین؛ کسانی که این‌ها را نمی‌فهمند، یا حتی انکار می‌کنند و عناد دارند. نه، پایین نمی‌خواهد دانلود. انبیا، آیات قرآن، خیلی جالب است. مثلاً این‌ها به فلان پیغمبر خدا می‌گفتند: «در تو سفاهت می‌بینیم.» پیامبر سفیه نیست. به پیغمبری: «گمراه نیستم، ضلالت ندارم. من ضلالت دارم؟ شمایی که از گوسفند، حد خودتان را بدانید، پایتان را از گلیم‌تان بیشتر دراز نکنید، شناسنامه‌تان را نشان بدهید وقتی می‌خواهید انتقاد کنید.» از این حرف‌ها، مثلاً: چرا اسم خیابان چیز را عوض کردی گذاشتی شهید؟ نمک رسمی از وزارت امور خارجه دادند به شهرداری‌ها که شما...
برای حدیث بعدی هم باز از پیغمبر اکرم، شبیه به همین: «قال رسول‌الله: والذی نفسی بیده، ما جمع شیء إلی شیء أفضل من علم.» قسم به آن کسی که جانم در دست اوست، چیزی جمع نشد با چیز دیگر، بهتر از حلم با علم. بالاخره اگر حلم نباشد، علم مردم را تربیت کند، مردم را هدایت کند، علم خالی نیست. حلم چه بسا اثر حلم یک وقت‌هایی بیشتر از علم است. خاصیتش بیشتر است. یک معلم، معلم‌ها باسوادند، چه بسا باسوادتر از این معلم‌ها پیدا بشود، ولی اونی که کار را پیش می‌برد چیست؟ سواد معلم کمتر از معلم‌های دیگر است، ولی تحمل می‌کند، راه می‌آید، مماشات می‌کند. این است که تربیت می‌کند؛ این خیلی مهم است.
و این حدیث آخر که من خیلی این حدیث را دوست دارم. معمولاً به رفقا این را می‌گویم. منازعات سیاسی و درگیری‌ها و این‌ها. حدیث خیلی حدیث قیمتی است. فرمودند که امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند: «اَوَّلُ ما يَجْنى الْحَليمُ مِنْ حِلْمِهِ اَنَّ النّاسَ اَنْصارُهُ.» اولین سودی که حلیم از حلمش می‌برد، این است که مردم به کمکش می‌آیند. در برابر جاهل؛ همین که مردم ببینند کسی دارد حلم می‌ورزد، می‌آیند کمکش می‌کنند. این بردش است دیگر. این نفعی که می‌برد. تحمل می‌کند، این دارد نجابت به خرج می‌دهد، چیزی نمی‌گوید. آن‌ها نجاست به خرج می‌دهند، نجابت به خرج می‌دهند. مردم می‌فهمند. تشخیص می‌دهند ظالم کیست، پایش را از گلیمش بیشتر دراز می‌کند. علی ای‌حال، اولین سودی که حلیم از حلمش می‌برد، این است. در برابر جاهل، خب، یک مدت جاهل را تحمل می‌کند، بعدش چه می‌شود؟ خود مردم می‌آیند کمکش در برابر جاهل. مهم است انسان توجه به آن داشته باشد.
مسجدی، چهار نفر نخاله دارند یک طلبه را، پیش‌نمازی را اذیت می‌کنند. یکی حسادت می‌کند، یکی احساس می‌کند موقعیتش به خطر افتاده، یکی، یکی شخصی دارد. فلانی فلانی فلانی پدرسوخته! تحمل می‌کند. آقا مردی! چه تحملی! چه صبری! این آدم اسلام است. این، این از خود گذشته است. علامت حقانیتش است. دارد تحمل می‌کند، حق با کسی است که تحمل می‌کند. نه کسی که داد می‌زند، نه کسی که فحش می‌دهد. به دوستان این را هم زیاد گفتم. گفتم که: دری‌وری می‌گوید، معلوم می‌شود که آن، استدلالش نم کشیده. استدلال تو چند تا باشد آدم داد و بیداد نمی‌کند. کسی که منطق دارد با این تئوری، فتنه‌گر باباست. هر وقت دیدی کسی فضاحت افتاد، برگشت به آفت، فتنه‌گر باباست. مردم ضرر و هزینه می‌دهد.
اگر حلیم نیستی، ادای حلم را دربیاور که این را قبلاً خواندیم. یک تیکه اضافه بعدش: «فَانَّ قِيلَ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ أَوْشَكَ أَن يَكُونَ مِنهُم.» چرا که کم است که کسی خودش را شبیه قوم می‌کند، مگر اینکه نزدیک است که او هم یکی از ایشان باشد. هر کسی ظاهر خودش را، صفات خودش را به سمت قومی، گروهی ببرد، آرام آرام خودش هم جزء آن‌ها می‌شود. آدم مرامش، مرام اشرافی زندگی کردن باشد، زیستنش خوب؛ این دیگر کم کم می‌رود به سمت طاغوت. دیگر این الان جمهوری اسلامی انقلابی است ولی راحت زندگی می‌کند، راحت یعنی دغدغه‌ای ندارد که در حد مردم ضعیف باشد؛ راحت اشرافی برو بیا. این کمک کمک می‌رود به سمت آل سعود شدن. علی آل سعود در ایران شعبه دارد. جنبش سبز آل سعود و آل یهود، آل خلیفه، داعش و همه از یک جنس‌اند. مدل کارشان فرق است. استکبار در برابر حق. جنس مشترک همه‌شان این است: استکبار در برابر حق. خلاصه که شبیه کسی می‌کند، به رنگ و روی او در می‌آید. افعالش، ظاهرش، کم کم جزء این‌ها.
انسان وقتی به ظاهر ادای تواضع را در می‌آورد، کم کم خلق و خوی تواضع را پیدا می‌کند، در وجودش نهادینه می‌شود، از جنس اولیای خدا می‌شود، از جنس عباد‌الرحمان. خیلی مهم است توجه بهش. اهل عمل این روایات قرار. الحمدلله رب العالمین.