‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼

بسم الله الرحمن الرحیم.
سلیمان الجع علی‌رضا علیه‌السلام قال الله عزوجل: "نبی من الانبیا رضیته رضا رضیت بارکت برکتی نهایت لعنتی طبلغ الصابع من الورا".
این حدیث، حدیثی بسیار شریف و کاربردی از امام رضا (علیه السلام) است. ما یک دهه، ماه مبارک محرم، این حدیث را می‌خواندیم. در این حدیث آمده است که خدای متعال به یکی از انبیا وحی کرد: «وقتی اطاعت شوم، راضی می‌شوم.» رضایت خدا در گرو اطاعت خداست. «وقتی راضی شوم، برکت می‌دهم.» پس اول اطاعت، اطاعت رضایت می‌آورد، رضایت برکت می‌آورد، و برکت من هم نهایت حرکت است؛ همه جانبه است دیگر. هم در ماده است و هم در معنا. در ماده‌ هم در ابعاد مختلفش، از رزق مالی، از جسم، از حرکات، آثار... همه را شامل می‌شود.
از آن طرف، وقتی معصیت شوم، عصیان من شود، غضب می‌کنم. وقتی غضب کنم، لعن می‌کنم. لعن یعنی از رحمت خارج می‌کند، پرتش می‌کنم کنار. فکر گناه دوری از حریم قرب می‌آورد. در یک مجلسی، یک پادشاهی به وزیری، به رئیسی نزدیک است؛ فکر گناه باعث می‌شود که تو در مجلس باشی و دور شوی. خود گناه باعث بیرون افتادن از مجلس می‌شود. حالا یک بارش درِ توبه باز است، باز دوباره تا هفت ساعت در را باز می‌گذارند که برگردد. اگر برنگشت، بازخورد همان بیرون بودن هم هی ریسک صفر و یکی می‌شود که می‌اندازند دیگر. پس تمام دیگر؟ نه، یک کمی دور می‌شود، بیشتر دور می‌شود، بیشتر دور می‌شود و هی راه هدایت و مسیر برگشت برایش سخت‌تر می‌شود، ناهموار می‌شود، تا جایی که دیگر اصلاً اضلال می‌شود. خدای متعال گمراهش می‌کند.
پس «اگر غضب کنم، لعن می‌کنم و لعنت من هفت به هفت پشت می‌رسد.» "هذا ثابت من الورا" یا منظور هفت نسل است، یا منظور هفت آسمان هفت پرده است، بعد و هفتم. اینجا قاعدتاً عدد کثرت سابع من الورا. "ورا" هم به هر چیزی که پوشیده است، هفت پشتش روی هفت پرده را در بر می‌گیرد، یعنی هفت لایه فاصله و لعن بین من و او می‌افتد. حدیثی بسیار شریف و روایتی بسیار کاربردی است، عمل بکنیم.
الحمدلله رب العالمین.