‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼
بسم الله الرحمن الرحیم
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: «مَن أذنَبَ وهو ضاحِکٌ دَخَلَ النّارَ وهو باکٍ.»
پیغمبر اکرم فرمود: «کسی که گناه کند درحالی‌که خندان است، داخل جهنم می‌شود درحالی‌که گریان است.» یعنی صورت ملکوتی این حالت شادی با معصیت، خود ملکوت این کار یک غمی است به همراه آتش؛ آتشِ آن تعلقات مادی و کُندى‌، و آن غم هم که مشخصه، یعنی محجوب شدن فطرت و دور ماندن از حقیقت و دور ماندن از کمال. ظاهری خوشی است و یک لذت، ولی باطنش محجوبیت و دوری و محرومیت. لذا همیشه صورت ملکوتی از جنس این طرف نیست؛ همیشه خنده اینجا، خنده ملکوتی نیست. گاهی اینجا خنده، گریه ملکوتی است. حقیقت گناه با همه جذابیت و شیرینی‌هایش، محرومیت، عقب‌افتادگی است.
ابی عبدالله علیه السلام قال: «یا مُفَضَّلُ! إیّاکَ وَ الذُّنوبَ وَ حَذِّرْ شَیعَتَنا مِنها. فَوَاللّهِ ما هِیَ إلَی أحَدٍ أسرَعَ مِنها إلَیکُم.»
امام صادق فرمودند: «ای مفضل، از گناهان بپرهیز و شیعیان ما را از گناه تحذیر کن، حذر بده. به خدا قسم گناه به هیچ‌کس با شتاب‌تر از اینکه به سمت شما بیاید، به سمت هیچ کس نمی‌رود. شما در تیررس گناهی بیش از همه هستید؛ شما هدفید برای گناه. برای شما سرمایه‌ها را می‌گذارند که شما را مبتلا کنند.»
«أحَدَکُم لَتُصیبُهُ الْمَعَرَّةُ مِنَ السُّلْطانِ.» گاهی یکی از شما از ناحیه سلطان، رنج و سختی می‌بیند. سلطان، اعم است؛ دیگر "حمید"، "ترامپ" و "دیوانه‌بازی" شامل می‌شود. یک رنجی به او می‌رسد، یک تحریمی است. همه استغفار کنند، بلا برداشته شود. تو این موقعیت‌ها معمولاً ما این را مقصر می‌کنیم، آن را مقصر می‌کنیم. خودمان مقصریم! به گناه.
«وَ لیُصیبُهُ السَّقْمُ وَ ما ذلِکَ اِلّا بِذُنوبِهِ.» گاهی بیمار می‌شود و این بیماری هم نیست، مگر به خاطر گناهانش.
«وَ إنَّهُ لَیُحبَسُ عَنهُ الرِّزقُ وَ ما هُوَ اِلّا بِذُنوبِهِ.» گاهی رزق بر او حبس می‌شود. این هم نیست، مگر به خاطر گناهانش.
«وَ إنَّهُ لَیُشَدَّدُ عَلَیهِ عِندَ الْمَوتِ وَ ما ذاکَ اِلّا بِذُنوبِهِ.» بعضی موقع جان دادن برایشان سخت گرفته می‌شود. دست و پایش را دارد می‌کِشد. این توی خواب می‌میرد به ظاهر در آرامش کامل، ولی فشاری از آن طرف دارد. خواب، تو خواب دارند کتکش می‌زنند، نمی‌دانم دارد فرار می‌کند، ولی آرومه! وقتی بیدار می‌شود، کلی ترسیده. این‌ها تو خوابش معلوم نبود. این شدت هنگام مرگ باز به خاطر گناه است.
«حَتّی یَقُولُ مَن حَضَرَهُ لَقَد غُمَّ بِالمَوتِ.» البته خیلی وقت‌ها حضار متوجه می‌شوند که محتضر در حالت فشار است. می‌گویند که این به خاطر مرگ غمگین شده، محتضر.
«فَلَمّا رَأی ما قَد دَخَلَنی» اینجا امام صادق علیه السلام متوجه می‌شوند که مفضل یکم انگار آشوب پیدا کرد. مفضل می‌گوید: «وقتی حضرت دیدند که من یکم اوضاعم عوض شد، حضرت فرمودند که: «أتَدری لِمَ ذاکَ؟» می‌دانی این برای چیست؟» حضرت فرمود: «ذاکَ وَ اللهِ إنَّکُم لا تُؤاخَذونَ بِها فِی الدّارِ الْآخِرَةِ.» هر چی بلایی که واسه شیعه شد که: «همه مصیبت‌ها سر ما می‌آید!» حضرت فرمودند که: «این لطف است. فکر نکنی عقوبت است! این از رحمت خداست. می‌خواهد همین‌جا حساب‌وکتاب کند. به آنجا نرسد. تعجیل می‌کند در اینکه عذاب آخرت را تو دنیا بدهد.»
خب عذاب آخرت تو دنیا بیاید چیست؟ همان که دعای کمیل فرمود: «یَسیرُ بَقاءً قَلیلُ مُکْثٍ.» ساده‌تر، کوتاه‌تر، جمع و جورتر. اگر خدای متعال عذاب آخرت را تو دنیا بدهد، خیلی رحمت است، خیلی. ۵ سال ۱۰ سال انسان عذابی را می‌کشد که به آخرت قابل قیاس نیست. عذابی است که توش رشد است، همین‌جا دارد طرف پاک می‌شود، کمال کسب می‌کند و کوتاه‌تر است، ساده‌تر است. همین‌جا حساب‌وکتاب بشود. والا تو آن لحظه آخر دم مرگ گاهی خدا تو خواب کسی را می‌ترساند، گناهش. یک نفر یک بسته سکه دستش می‌گیرد، فکر می‌کند ۱۰۰ تا می‌شمارد. روایت از امام صادق ۹۹ تاست؛ واسطه همان غم چند لحظه‌ای که حاصل شد، برخی از گناه‌هایش پاک شد. بلایی که «قَلیلُ مُکْثٍ» و «یَسیرُ بَقاءً» است؛ ساده و کوتاه و گذرا، به همین راحتی. و موارد از این قبیل. فرمود: «حتی یک وقت خواندیم روایتش را که رگ وقتی می‌زند فشار خون یا هر چیز، اطلاعی است که خدای متعال دارد پاک می‌کند.»
«وَ اللّهِ إنَّکُم لا تُؤاخَذُونَ بِها فِی الْآخِرَةِ.» به خدا شما در آخرت مؤاخذه نمی‌شوید و تعجیل شده برای شما در دنیا. عذاب را در دنیا می‌بینید که کار به آخرت نکشد. این باب را هم تمام کردیم، ان‌شاءالله داشته باش.
الحمدلله رب العالَمین.