برخی نکات مطرح شده در این جلسه

* فلسفه ابتلا توجه به نقص است و تسبیح، سیر از نقص است به کمال.[3:40]
* رب با ابتلا نقص هایمان را به رخ می کشد تا بدانیم؛ نه مالکیم، نه لایقیم نه کامل![8:30]
* ترک ‌نماز شب و نداشتن اشک بر اباعبدلله(ع) ابتلائات معنویست برای التفات به اینکه این حالات از ما نیست.[24:00]
* اشک از او..طاعت از او...توفیق از اوست؛ «و ما توفیقی الا بالله».
[25:00]
* جذابیت ماده در دنیا ابزار امتحان ماست و این از سویی حکمت پروردگار است از سویی ابزار فتنه! [35:12]
* نفس لوامه، با ملامت نقصها، واسطه عروج از نفس اماره است به نفس مطمئنه.[40:25]
* سرّ اثرگذاری عبادات خشوع و سرّ رسیدن به خشوع، توجه به نقص است.[41:10]
* عطا از کامل اعتباری می کاهد اما بر جود کامل حقیقی می افزاید.[47:12]
* می خواهی به مردم نزدیک شوی از آنها چیزی نخواه. می خواهی به خدا نزدیک شوی از او چیزی بخواه.[47:45]
* اگر اعطا کرد دچار فرح نشو و اگر پس گرفت مغموم نشو. این همه‌ی زهد است.[49:15]
* کار خوب اگر با عمل جوانحی عجین نباشد، به برّ نمی رسد.
[57:30]
* بزنگاه امتحان، نقطه ضعف های ماست تا به عجز و اقرار در آییم که هر آنچه هست از آنِ اوست.[1:12:40]
* ‌عذابهای الهی جهت التفات ماست نه از سر غضب نفسانی خدا! [1:15:25]
* شب عاشورا عرصه امتحان خاص اصحاب بود، هم برای بروز نقص و کمال، هم برای تجلی عشق. [1:23:40]
* فلسفه ابتلائات اهل بیت علیهم‌السلام، ظهور و بروز عشق است نه توجه به نقص و کمال.
[1:24:35]
* عاشورا؛ نمایش عشقبازی سیدالشهداء با خدا..[1:27:02]
* روضه مقتل شب عاشورا؛ صحنه امتحان خاص اصحاب، تبلور شور و شیدایی و عشق ورزی به اباعبدلله علیه‌السلام…[1:28:00]

متن جلسه