‼️توجه: متن زیر صرفاً توسط هوش مصنوعی تایپ و ویرایش شده است‼️


سلام علیکم و رحمة الله
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا أبوالقاسم المصطفی محمد
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم الطیبین الطاهرین
لعنة الله علی القوم الظالمین من الآن الی قیام یوم الدین
رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِی یَفْقَهُوا قَوْلِی

در جلسات گذشته بحث کردیم که وظیفه آخرالزمانی ما تأمین امنیت و قدرت برای امام زمان (ع) است. تشکیل جبهه مقتدر و متحد در برابر فساد آخرالزمان ضروری است. این همبستگی از دل حکومتی برای جبهه حق، مومنان، و شیعیان شکل می‌گیرد. وگرنه در فسادها و فتنه‌های آخرالزمان ذوب می‌شویم. چاره‌ای جز حفظ دینمان نداریم، مثل نگه داشتن آتش در کف دست. این میسر نمی‌شود مگر اینکه به طاغوت‌ها «نه» بگوییم، از ولایت کفار و شیاطین خارج شویم و به آموزه‌های انبیا و اولیا متکی باشیم.

بشارت‌ها و پیشگویی‌های اهل بیت (ع) دلالت دارد که در آخرالزمان قیامی شکل می‌گیرد، حکومتی تشکیل می‌شود، و قدرتی در سرزمین فارس (ایران، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، افغانستان، و بخشی از پاکستان) به وجود می‌آید. سرزمین فارس وسیع‌تر از ایران کنونی است و شامل این مناطق می‌شود. در تقسیمات اخیر، خلیج فارس را متعلق به ایران نمی‌دانند، بلکه متعلق به کل سرزمین پارسیان است، اما امروز ایران به‌عنوان سرزمین پارسیان شناخته می‌شود.

روایتی دیدم که جا مانده بود و بسیار زیباست. مجموعه روایات نشان می‌دهد مومنان زبده و درجه یک در این جغرافیا زندگی می‌کنند، از فتنه‌ها و فسادهای آخرالزمان متأثر نمی‌شوند، دینشان را حفظ می‌کنند و قدرت درگیری با عاملان فساد را دارند. این روایات آن‌قدر وسیع است که یقین می‌کنیم در آخرالزمان جماعت خالص و پاکباخته‌ای در ایران هستند که پای عهدشان با اهل بیت می‌مانند و زمینه‌ساز ظهور امام زمان‌اند. این موضوع با حجم روایات به تواتر اجمالی می‌رسد و یقین‌آور است.

داستان قم، حوزه علمیه قم، و نشر معارف از قم آن‌قدر روایت دارد که یقین می‌کنیم این مکتب ستون حکومت امام زمان است. قیام خراسانی‌ها نیز روایات فراوانی دارد. فردی به نام خراسانی پرچم‌دار سپاهی است که از ایران حرکت می‌کند، قبل از ظهور در مواجهه با فتنه سفیانی نقش ایفا می‌کند و بعد از ظهور با امام زمان بیعت می‌کند. شخصیت دیگری به نام شعیب بن صالح نیز روایات زیادی دارد. آیت‌الله طبسی در کتاب «اصحاب امام زمان در عصر ظهور» می‌گویند شعیب بن صالح ایرانی است. برخی روایات او را اهل سمرقند یا ری می‌دانند. او قد کوتاه، چهارشانه، با محاسن زرد و کم‌پشت است. این‌ها جزئیات است، اما اصل وجود شعیب بن صالح یقینی است.

این‌ها فرماندهان لشکری هستند که کوفه و بیت‌المقدس را آزاد می‌کنند. سفیانی در بیت‌المقدس دستگیر و کشته می‌شود. روایتی از امام صادق (ع) می‌فرماید در آستانه ظهور، یهودی‌ها نابود می‌شوند و خراسانی‌ها با پرچم‌های سیاه این کار را می‌کنند. پرچم‌های سیاه شاید نام مقدسی روی آن نوشته شده باشد. روایتی از امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: سپاهی از ایرانی‌ها در آخرالزمان می‌آید که کلمه «القوة» روی پرچم‌هایشان نوشته شده است. آیت‌الله طبسی این روایت را در درس خارجشان خوانده‌اند.

روایات معتبر از کتاب‌هایی مانند غیبت طوسی و نعمانی، این اعتقاد را تقویت می‌کند که ایرانی‌ها زمینه‌ساز ظهورند، حکومتی بر حق تشکیل می‌دهند و سپاهی دارند. در جزئیات، مانند نام شعیب یا صالح، نباید تطبیق قطعی کرد. مستند «ظهور نزدیک است» که رهبر انقلاب را خراسانی و دیگری را شعیب بن صالح معرفی کرد، به چالش کشیده شد. برخی تطبیق‌های غیرمستند، مثل عبدالله اردن به‌عنوان سفیانی، به تمسخر کشیده شد. این‌ها به اعتقادات آسیب می‌زند.

پایه بحث ما فقاهت و حکومت است. جریان احمد الحسن فقها و حکومت را قبول ندارد و به خواب و استخاره متکی است. اما روایات تأکید دارند که فقها و علمای قم ستون ظهورند. در بحارالانوار (جلد ۱، صفحه ۳۳۲)، روایتی از یونس بن یعقوب نقل شده که امام صادق (ع) فرمودند: «اذْهَبْ یَا یُونُسُ فَإِنَّ بِالْبَابِ رَجُلًا مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ». یونس به در خانه رفت و عیسی بن عبدالله قمی را دید. امام فرمودند: چون او از اهل قم است، از ما اهل بیت است. اهل قم یعنی فقها و علما. این روایت نشان می‌دهد قم پایگاه دین و معارف اهل بیت است.

روایات درباره شهرهای دیگر، مانند کربلا، نیز پیشگویی‌هایی دارند. قم به‌خاطر فقها و علما، آشیانه اهل بیت است. اگر از فقها جدا شویم، از مسیر ظهور خارج می‌شویم. امام صادق (ع) فرمودند: بهترین‌ها علما و بدترین‌ها علما هستند. عالم فاسد از سپاه یزید بدتر است. باید مراقب باشیم که به سمت علمای صالح برویم و از علمای فاسد دوری کنیم.

در غیبت نعمانی (صفحه ۲۷۹)، روایت از جابر بن یزید جعفی از امام باقر (ع): «الْزَمِ الْأَرْضَ وَلَا تُحَرِّکْ یَدًا وَلَا رَجُلًا حَتَّى تَرَى عَلَامَاتٍ». بچسب به زمین، دست و پا تکان نده تا نشانه‌ها را ببینی. نشانه‌ها چیست؟

اختلاف بنی‌عباس.

«وَمُنَادٍ یُنَادِی مِنَ السَّمَاءِ». منادی از آسمان ندا می‌دهد.

«وَیَجِیئُکُمُ الصَّوْتُ مِنْ نَاحِیَةِ دِمَشْقَ». صدایی از سمت دمشق می‌آید.

«وَتُخْسَفُ الْجَابِیَةُ». روستای جابیه در شام فرو می‌رود.

«وَیَخْرُجُ عِمَارَةٌ مِنْ نَاحِیَةِ تُرْکَ». جماعتی جنگجو از ترک می‌آیند.

اگر این نشانه‌ها را دیدی، دست به کار نشو، یعنی خودت را وسط جنگ نینداز، اما آماده باش. این به معنای عدم تشکیل حکومت یا آمادگی نیست. سفیانی با ابقع و اصهب درگیر می‌شود، آن‌ها را می‌کشد و به عراق می‌رود. در قرقیسیا صد هزار نفر کشته می‌شوند. سفیانی با 70 هزار نفر به کوفه می‌رود، می‌کشد و اسیر می‌کند. در این هنگام، خراسانی‌ها با پرچم‌های سیاه برای نجات کوفه و حفظ حرم‌ها حرکت می‌کنند. برخی از اصحاب 313 نفر امام زمان در این سپاه‌اند.

موالی اهل کوفه با لشکری ضعیف خروج می‌کنند و فرمانده سفیانی را می‌کشند. این درگیری بین کربلا و کوفه رخ می‌دهد. سفیانی لشکری به مدینه می‌فرستد. امام زمان به مکه می‌روند: «خَائِفًا یَتَرَقَّبُ عَلَى سُنَّةِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ». مثل موسی از فرعون فرار می‌کنند. در بیداء، لشکر سفیانی فرو می‌رود: «فَلَا یَفْلِتُ مِنْهُمْ إِلَّا ثَلَاثَةُ نَفَرٍ». فقط سه نفر زنده می‌مانند که «وَجُوهُهُمْ إِلَى أَخْفَافِهِمْ».

«وَالْقَائِمُ یَوْمَئِذٍ بِمَکَّةَ قَدْ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْبَیْتِ الْحَرَامِ مُسْتَجِیرًا بِهِ». امام زمان در مکه به کعبه تکیه داده و می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا نَسْتَنْصِرُ اللَّهَ». ای مردم، از خدا کمک می‌خواهیم. «فَمَنْ أَجَابَنَا مِنَ النَّاسِ فَإِنَّا أَهْلُ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ». هرکه ما را اجابت کند، ما اهل بیت پیامبرتان هستیم. «وَنَحْنُ أَوْلَى النَّاسِ بِاللَّهِ». نزدیک‌ترین مردم به خدا هستیم.

«فَمَنْ حَاجَّنِی فِی آدَمَ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِآدَمَ». هرکه در مورد آدم، نوح، ابراهیم، یا پیامبر (ص) حرفی دارد، من نزدیک‌ترینم. «فَمَنْ حَاجَّنِی فِی کِتَابِ اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِکِتَابِ اللَّهِ». هرکه در مورد کتاب خدا حرفی دارد، من نزدیک‌ترینم. «وَمَنْ حَاجَّنِی فِی سُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ». هرکه در مورد سنت پیامبر حرفی دارد، من نزدیک‌ترینم. «فَإِنْ شَهِدْتُمْ کَلَامِی الْیَوْمَ فَلْیُبَلِّغِ الشَّاهِدُ مِنْکُمُ الْغَائِبَ». هرکه سخنم را شنید، به غایب برساند.

«فَإِنَّ لِی عَلَیْکُمْ حَقَّ الْقُرْبَى مِنْ رَسُولِ اللَّهِ». من به خاطر قرابت با پیامبر بر شما حق دارم. «فَأَخْفِنَا وَظُلِمْنَا وَطُرِدْنَا مِنْ دِیَارِنَا وَأَبْنَائِنَا وَبَغَى عَلَیْنَا أَهْلُ الْبَاطِلِ وَدَفَعُونَا عَنْ حَقِّنَا». ما را ترساندند، ظلم کردند، از سرزمینمان راندند، از فرزندانمان جدا کردند، و اهل باطل حقمان را گرفتند. «اللَّهَ اللَّهَ فِینَا یَنْصُرُکُمُ اللَّهُ تَعَالَى». خدا شما را کمک کند.

«فَیَجْمَعُ اللَّهُ عَلَیْهِ أَصْحَابَهُ ثَلَاثَ عَشَرَ رَجُلًا». خدا 313 نفر را برایش جمع می‌کند. «کَغَیَایِبِ الْخَرِیفِ». مثل ابرهای پاییزی. «یَا جَابِرُ، هَذَا قَوْلُ اللَّهِ: أَیْنَ مَا تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعًا» (سوره بقره، آیه 148). «فَیُبَایِعُونَهُ بَیْنَ الرُّکْنِ وَالْمَقَامِ». بین رکن و مقام بیعت می‌کنند. «وَمَعَهُ عَهْدٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ قَدْ تَوَارَثَتْهُ الْأَبْنَاءُ عَنِ الْآبَاءِ». عهدی از پیامبر نسل به نسل رسیده. «وَهُوَ رَجُلٌ مِنْ وَلَدِ الْحُسَیْنِ». او مردی از فرزندان حسین (ع) است.

روایت بعدی از یعقوب بن شعیب از امام صادق (ع) در غیبت نعمانی: «الْقَمِیصُ الَّذِی یَقُومُ فِیهِ الْقَائِمُ». پیراهنی که امام زمان هنگام قیام می‌پوشد. «هَذَا قَمِیصُ رَسُولِ اللَّهِ الَّذِی کَانَ عَلَیْهِ یَوْمَ الضَّرْبِ رَبَاعِیَتِهِ». این پیراهن پیامبر است که روز شکستن دندانش بر تن داشت. قطره خونی از آن روز روی سینه چپش است. یعقوب می‌گوید: آن را بوسیدم و به صورتم مالیدم.

در قیامت: «فَیَجْمَعُ اللَّهُ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ». خدا اولین و آخرین را جمع می‌کند. منادی ندا می‌دهد: «غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ». چشمانتان را ببندید تا فاطمه (س) عبور کند. «فَتَعْطِی فَاطِمَةُ عَلَى نَجِیبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ». فاطمه بر مرکبی از بهشت سوار است. «وَیُشَیِّعُهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ». 70 هزار فرشته او را همراهی می‌کنند.

فاطمه پیراهنی غرق خون در دست می‌گیرد: «یَا رَبِّ انْتَقِمْ مِنْ قَاتِلِ ابْنِی». خدایا از قاتل پسرم انتقام بگیر. خدا می‌فرماید: «یَا فَاطِمَةُ لَکِ الْیَوْمَ الرِّضَا». امروز تو را راضی می‌کنم. خدا دستور می‌دهد قاتلان حسین (ع) از جهنم بیرون کشیده شوند. فاطمه آن‌ها را پیدا می‌کند و عذابشان می‌کند: «ثُمَّ یُعَذَّبُونَ فِیهَا بِأَنْوَاعِ الْعَذَابِ». سپس سوار مرکبش می‌شود و با فرزندان و محبانش وارد بهشت می‌شود: «وَمَعَهَا ذُرِّیَّتُهَا وَأَوْلِیَاؤُهَا مِنَ النَّاسِ یَمِینًا وَشِمَالًا».

وقتی به امام سجاد (ع) خبر می‌دادند قاتلان کربلا به درک واصل شدند، شکر می‌کردند. وقتی خبر حرمله را آوردند، فرمود: زن‌ها لباس شادی بپوشند. حرمله با تیرهای سه‌شعبه به گلوی شیرخواره و قلب نازنین اصابت کرده بود.