‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼

وجوب اجتناب المحارم، باب بیست و سوم: باب وجوب اجتناب محارم.
عن ابی‌جعفر علیه السلام: "کل عین باکیه یوم القیامه غیر".
حضرت باقر علیه السلام فرمودند که هر چشمی روز قیامت گریان است، غیر از سه چشم:
"عین سهَرَت فی سبیل الله"؛ چشم اول، چشمی که در راه خدا بیداری کشیده باشد.
"و عین فاضَت من خشیه الله"؛ و چشمی که از خشیت خدا اشکی ریخته باشد.
"و عین غَضّت عن محارم الله"؛ و چشمی که از محارم خدا چشم پوشیده است.
خیلی جالب است! سه کارکرد مختلف چشم: یکی بیداری، یکی اشک، یکی دیدن. این سه تا از هرکدام مثالی برای اینکه روز قیامت چشم گریان نباشد.
عن ابی‌عبدالله علیه السلام قال: "من اشدّ ما فرض الله علی خلقه ذکر الله کثیرا".
از سخت‌ترین و شدیدترین چیزی که خدای متعال بر خلقش فرض کرده، ذکر کثیر است.
"ان کان طاعته عمل بها و ان کان معصیة ترکها".
منظورم "سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر" نیست، هرچند این‌ها ذکر خداست. ولی ذکر خدا هنگام حلال و حرام است. این منظور من از "ذکرالله کثیر" است که: اگر طاعت است، بهش عمل بکنی؛ اگر معصیت است، ترکش بکنی.
سلیمان بن خالد می‌گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم که این آیه: "وَقَدِمْنَا إِلَىٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثُورًا" (۲۵:۲۳) منظور چیست؟
حضرت فرمودند: "اما والله ان کانت اعمالهم اشدّ بیاضا من القُباطیّ ولاکن کانوا اذا عرض لهم الحرام لم یدَعوه".
حمله کسایی که عملشون روز قیامت هباء منصورا می‌شود، فرمودند: این‌ها کسانی هستند که عملشان مثل کتان سفید، روشن و تمیز است؛ ولی اگر حرامی بر ایشان عرضه شود، رهایش نمی‌کنند و می‌روند سمتش.
حدیث بعد: امام صادق علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: "من ترک معصیه الله مخافة الله تبارک و تعالی ارضاه الله یوم القیامه".
کسی اگر از ترس خدا، معصیت خدا را ترک بکند، خدا روز قیامت او را راضی می‌کند. "رضی الله عنه و رضوا عنه" و "ربک فترضی"؛ به معنی ارضا و ترک معصیت.
از امام صادق علیه السلام در رساله‌ای که به اصحابشان دادند و به اعص اصحاب امام صادق بعد از هر نماز نگاه می‌کردند، این حدیث خیلی طولانی و فوق‌العاده‌ای هست. توی این رساله، بخشی از حدیث این است:
"و ایاکم ان تَشرَحوا انفسکم الی شیءٍ مُحرّم الله علیکم".
مبادا مایل به هوای نفس شما به چیزی شود که خدا بر شما حرام کرده است.
"فان من انتهک ما حرّم الله دنیا؛ حال الله بینه و بین الجنه و نعیمها و لذتها و کرامه القائمه دائمه لاهل الجنه ابدا العابدین".
اینجا اگر کسی مرتکب حرام شود در این دنیا، خدا بین او و بهشت حائل می‌شود؛ بین نعیم بهشت و لذت بهشت و کرامت قائمه دائمی که برای اهل جنت عابدین است. گناه در اینجا مایه محرومیت از بهشت است.
"و ایاکم الاصرار علی شیءٍ مما حرّم الله فی القران زهره و بطنه."
و مبادا اصرار بر چیزی داشته باشیم که در قرآن حرام شده است، "زهره" و "بطنه".
بعد فرمود: "و هم یعلمون". این‌ها اصرار بر آنچه که انجام می‌دهند، ندارند در حالی که خودشان می‌دانند.
الحمدلله رب العالمین.