‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼

بسم الله الرحمن الرحیم. جابربن عبدالله فرمود: رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «آیا شما را به بدترین مردانتان خبر ندهم؟» عرض کردیم: «بله یا رسول الله.» فرمود: «بدترین مردانتان کسانی هستند که بسیار بهتان زنند و بسیار گستاخ و بی‌پروایند؛ یعنی بی‌باک و بی‌مبالات‌اند و اهمیتی برای هیچ‌چیز قائل نیستند.»
«الفحّاش»، خیلی فحاش! کلمۀ فارسی فحاش با عربی فرق می‌کند. عرب برای اینکه خیلی به کسی فحش بدهد نیست. "فحشا" همان چیزی است که بدی آن روشن است و "فحاش" کسی است که هیچ پروایی از آنچه همه از آن بدشان می‌آید، ندارد. فحاش فارسی بیشتر تعبیرِ "بزاق دهان" و "بددهن" است. این هم فحاش به معنای گستاخ و آدم «بی‌چاک دهن» خوب است. خلاصه، بی‌پروا!
«العاکل وحده»، خیلی تنهای خور! کنار آن ویژگی‌ها، "تک‌خوری" و "ولمانه" دیگر از آنجا آمده و رفته است. «العاکل وحده»، این آدم چون برای هیچ‌کس و هیچ‌چیز ارزش و حریم و حرمتی قائل نیست، فقط برایش مهم این است که خودش سیر باشد و به کس دیگری کار ندارد. تنهای خور!
«والمانع رفقه سود»، این او را کمک نمی‌کند. سود او را، خیر او را؛ اینها به کسی چیزی نمی‌رسانند.
«وظرب عبده»، کسی که بنده‌اش را می‌زند.
«والملجع عیاله»، خانواده‌اش را به این و آن پاس می‌دهد برای رسیدگی به امور خانواده. خودش کاری نمی‌کند. تو هر کاری این و آن باید بیایند خانوادۀ او را اداره کنند. بالاخره انسان در روابط نیاز به کمک دارد؛ حالا برادری، خواهری، عمویی. این کلاً همۀ ویژگی‌اش در این بود که آدم بی‌مسئولیتی است. بدترین مرد این است، آدمی که بی‌مسئولیت است.
اگر سر بی‌مسئولیتی است، همین می‌شود. اگر یک وقتی هست واقعاً از روی اضطرار، آن فرق می‌کند. کلاً همه‌اش بین این و آن پاس می‌دهد. دکتر می‌گوید با داداشت برو. یک وقتی هست که هم از کارش می‌تواند بزند، یک وقتی هست که سر کار هم نباشد باز می‌گوید با مامانت. فوتبال‌اش را باید ببیند. الان نمی‌دانم، خلاصه در هر صورت آدم مسئولیت‌پذیری نیست.
آنچه برای یک مرد بدترین عیب به حساب می‌آید، همین بی‌مسئولیتی و بی‌تعهدی است. این «شرارت رجال» است که در این روایت فرمود.
نوبت بعدی: «یزید صائغ» به امام صادق (علیه السلام) عرض می‌کند: «مردانی هستند که بر این امرند، یعنی ولایت شما را قبول دارند، ولی وقتی که حدیثی می‌گویند دروغ می‌گویند و وقتی وعده می‌دهند؛ خلف وعده می‌کنند و وقتی به آنها امانت داده می‌شود، خیانت می‌کنند.» جایگاه آدم کجاست؟ تعبیر حضرت جالب است. حضرت فرمود: «منازل من الکفر و لیث به کا.» این دیگر نزدیک‌ترین جایگاه به کفر است. البته کافر نیستند؛ به هرحال در باطنشان قبول دارند، ولی از حیث عمل هیچ اعتقادی، یعنی ایمان عملی، ابداً ندارند.
حالا ایمان قلبی خیلی نمی‌شود، ایمان قلبی هم ندانست اینها را، ولی به هرحال آن رشته را هنوز پاره نکرده، ولی از حیث عمل هیچ رشته‌ای برای او شکل نگرفته است. این نزدیک‌ترین مرتبۀ کفر است در حالی که هنوز کافر از این رذائل نجات می‌دهد.
و صلی الله علی سیدنا محمد و آله.