‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼

بسم الله الرحمن الرحیم.
عن ابی عبدالله علیه السلام قال: "إن الغنى و العز یجولان، فاذا ظفرا بموضع توکل، أوطنا."
امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند که بی‌نیازی و عزت این‌ها دائماً در جولانند، در گردشند. وقتی که جایگاه توکل را پیدا کنند، آنجا وطن می‌گزینند. یعنی، عزت و غنا وابسته به وطن توکل است. اگر توکل باشد، این دوتا از آنجا بیرون می‌آیند و آنجا ساکن می‌شوند، ثابت می‌گردند.
عن ابوالحسن الاول (علیه‌السلام) قال: سئل عن قول الله عزوجل: "ومَن یتوکل علی الله فهو حسبه."
فقال: "التوکل علی الله درجات، منها: أن تتوکل فما فعل بک کنت عنه راضیا.
و تعلم أنه لا یألوک خیرا و فضلا. و تعلم أن الحکم فی ذلک لله. فتوکل علی الله بتفویض ذلک الیه وثق به فیها و فی غیرها."
امام کاظم (علیه‌السلام) از معنای آیه "حسبه" پرسیده شد. حضرت فرمودند که توکل بر خدا درجاتی دارد. یکی از این درجات این است که در تمام اموراتت به خدا توکل کنی. هرچی که خدا برای تو انجام داد، به آن راضی باشی و بدانی که خدا تو را نسبت به خیر و فضلی کوتاهی نمی‌کند و کم نمی‌گذارد برای شما و بدانی که حکم در این خیر و فضل و این‌ها برای خداست. توکل کن بر خدا با سپردن آن به او و به او وثوق داشته باش؛ چه در این کارَت و چه در غیر این، خیالت جمع باشد. خلاصه، توکل کار را به او بسپار، آدم خیالش جمع باشد و باکی نداشته باشد.
ثلاثُها. ثم قال و تلا کتاب الله عزوجل: "و من یتوکل علی الله فهو حسبه." و قال "لئن شکرتم لازیدنکم." و قال "ادعونی استجب لکم."
حضرت فرمودند که هر کس سه چیز به او عطا شود، از سه چیز منع نمی‌شود: محروم نمی‌شود. هر که دعا به او عطا شود، اجابت هم به او عطا می‌شود. هر که شکر به او عطا شود، زیادت هم به او عطا می‌شود. هر که توکل به او عطا شود، کفایت هم به او عطا می‌شود. من ازت این سه تا آیه را خواندم که از این سه تا آیه برداشت می‌شود: "و من یتوکل علی الله فهو حسبه." (توکل و کفایت). "لئن شکرتم لازیدنکم." (شکر و زیادت). "ادعونی استجب لکم." (دعا و استجابت).
جان! توکل و توکل و کفایت که خدا کفایت بکند. شکر و زیادت. دعا و استجابت. خدا ان‌شاءالله توفیق عمل بدهد. شوخی نگیرید. من مثال دارم می‌زنم. خدایا! شکرت! یه زن به من دادی. مثلاً؟ زیادت. زیادت همیشه خود نعمت نیست. صحت و مثلاً چیز زیادت به زیادت، گاهی برکت، گاهی خیر است. عموماً خیر است. به زیادت لطف، زیادت رحمت خدا جنبه‌های شری که فی‌نفسه هر چیزی دارد برای او کم می‌کند و جنبه‌های خیری که فی‌نفسه زیاد می‌کند. یعنی به جهت عددی نیست که حتماً از عدد یا در نسل برکاتش ظاهر می‌شود. یک وقت در مال ظاهر می‌شود. یک وقت در علم ظاهر می‌شود. زیادت در این‌هاست. به معرفت در بخشی، در بعدی از ابعاد مورد نیاز انسان، زیادت حاصل می‌شود. اثر شکر توکل هم که خب کفایت است. ممکن است آدم در آن مسئله‌ای که توکل کرده، آنی که می‌خواهد نشود، به خدا واگذار می‌کند و دقیقاً برعکس آنی که می‌خواسته، می‌شود. کفایت یعنی کفایت از شر. آنجایی که بالاخره آدم خطری واسه‌اش بوده، آسیبی بوده، آنجا خدای متعال مراقب هست و می‌بندد برای او. ان‌شاءالله که توفیق پیدا کنیم اهل توکل باشیم.