‼ توجه: متن زیر توسط هوش مصنوعی تایپ شده است ‼
بسم‌الله الرحمن الرحیم. قال رسول الله صلی‌الله علیه و آله و سلم: «اعملوا بصبرٍ و یقین؛ فإن لم تستطع فاصبر؛ فانّ فی الصبر علی ما تکره خیرًا کثیرًا واعلم انّ النصر مع الصبر».
(ترجمه حدیث: عمل به صبر و یقین کنید. اگر نمی‌توانید، صبر کنید. پس به درستی که در صبر بر آنچه ناخوشایند است، خیر بسیاری است و بدانید که پیروزی با صبر است.)
پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: اگر یقین نمی‌توانید داشته باشید، همان صبر خالی را داشته باشید. صبر بر آنچه کراهت دارید، خیر کثیر دارد. یعنی اگر شما بر چیزی که کراهت دارید صبر می‌کنید، در ازای آن، خدای متعال به شما خیر کثیر می‌دهد. و بدانید که نصرت با صبر است. نصر الهی کی می‌رسد؟ وقتی که از طرف بنده، صبر باشد.
این عبارت بسیار مهمی است: همراه صبر، فرج است. همراه کرب، گشایش وقتی است که انسان به بن‌بست برسد، در تنگنا گیر کند، تحت فشار باشد، در مشقت باشد. آن موقع فرج می‌آید. فرج آنجا حس می‌شود. امری که ناخوشایند است برای انسان، ولو به یک بوی بدی که انسان توی فضایی، حالا نمی‌دانم، به مشامش می‌رسد. کاری هم نمی‌تواند بکند و تحمل کند، صبر می‌کند. همین صبر، همیشه خیر کثیر در خود دارد. مثلاً اگر از خانه‌ کسی بوی بدی می‌آید، همسایه طعنه نمی‌اندازد، متلک نمی‌گوید، دلی نمی‌شکند. این صبر و خیر کثیر در آن است.
و همانا همراه عُسر، یُسر است. آیه شریفه سوره "انشراح" می‌فرماید که: «همانا همراه هر سختی، آسانی است.» یعنی یُسر و گشایش و سادگی و فراهم شدن شرایط، بعد از تنگی‌ها و سختی‌ها و فشارها و این‌هاست. این‌ها توجه به ایشان می‌تواند یقین بیاورد؛ دیگر انسان بداند که نصر با صبر است. خود همین توجه، می‌تواند به یقین و باور تبدیل شود.
حدیث بعد، از امام صادق (ع) است که فرموده‌اند: «شنیدم که اباجعفر (امام باقر) (ع) می‌فرمود: من نسبت به فرزندم و خانواده‌ام صبر می‌کنم بر اموری که از حنظل تلخ‌تر است.»
حدیث بسیار جالبی است: «مَن صَبَر عَلَیهَا، رَبِّی تَعَالَی یُبلِغُهُ دَرَجَةَ الصَّائِمِ القَائِمِ، وَ دَرَجَةَ الشَّهِیدِ الَّذِی قَد ضَرَبَ بَیْنَ یَدَی مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ.» (ترجمه حدیث: هرکس بر آن صبر کند، خدای متعال او را به درجه روزه‌دار و شب‌زنده‌دار و درجه شهیدی که در رکاب محمد صلی‌الله علیه و آله وسلم با شمشیر جنگیده، می‌رساند.)
امام باقر (ع) فرمودند: من نسبت به این فرزندم… حالا کدام یک از فرزندانشان بوده، نسبت به این بچه (غلام به معنای کودک، معمولاً)، نسبت به این فرزندم، نسبت به این بچه صبر می‌کنم و نسبت به خانواده‌ام، (بعضی از فرزندانشان، بعضی از همسرانشان) بر چیزهایی صبر می‌کنم که از حنظل تلخ‌تر است. خیلی جالب است! حنظل، این «هندوانه ابوجهل» که می‌گویند، برای فشار خون خوب است. این هندوانه ابوجهل همان حنظل است. امام باقر (ع) می‌فرماید که من نسبت به فرزندم و خانواده‌ام چیزهایی را صبر می‌کنم. اموری هست، امور ناخوشایندی هست که این امور از حنظل برای من تلخ‌تر است. من صبر می‌کنم که هرکس صبر بکند، به واسطه صبرش، به درجه صائم قائم می‌رسد. صائم قائم یعنی کسی که روزه است و شب مشغول عبادت و شب زنده‌دار است. به واسطه همین صبر نسبت به بچه و زن و این‌ها در مسائل خانوادگی، دربرابر امور ناخوشایند، مخصوصاً نسبت به بچه. بالاخره بچه درکی ندارد. کارهایی که می‌کند نابخردانه است. معمولاً اذیت و آزار بچه کوچک، بیماری‌اش، سر و صدایش، هر چیزی، حالا امور مختلفش، خب این‌ها برای انسان تلخ است، سخت است. گاهی به آدم فشار می‌آید. به واسطه صبر در همین امور، انسان به درجه صائم قائم می‌رسد. کأنّه روزه است، شب مشغول عبادت. چقدر نورانیت برای انسان می‌آید و بلکه به درجه شهید می‌رسد؛ درجه شهیدی که با شمشیر خودش جلوی پیغمبر جنگیده، در رکاب پیغمبر، جلوی پیغمبر دفاع کرده، از پیامبر دفاع کرده. خب، این خیلی مهم است. صبر نسبت به مسائل خانوادگی. خب انسان از حریم خانواده که دفاع می‌کند، کأنّه از حریم پیغمبر، از حریم ولایت دفاع می‌کند. خیلی مهم است.
حالا ربط این دو تا به هم چیست؟ بحث مفصلی است. مفصل باید روی آن صحبت بشود، ولی این، مقام صبر را می‌رساند که انسان با همین صبرهای کوچک در امور معمولی زندگی‌اش، به چه نورانیت‌ها و چه جایگاه‌هایی می‌تواند برسد. ممکن است یک خانمی خیلی اهل عبادت آن‌چنانی نباشد، اهل اعمال و طاعات و آن شکل نباشد، اما با همین صبری که نسبت به تربیت بچه از خودش نشان می‌دهد، به بالاترین درجه‌ها، به بهترین درجات خدا را برساند. مقام صابرین مقام خیلی بلند و عالی است. ان‌شاءالله خدا نصیب ما بفرماید.
الحمدلله رب العالمین.